Μύθοι και Μυθο-διαδρομές

O Γάμος της Ήρας και του Δία

"Ο Ζευς είδε την Ήρα στην Εύβοια και την ερωτεύτηκε. Μια χειμωνιάτικη μέρα, που έκανε πολύ κρύο και έβρεχε, η θεά είδε να έρχεται κοντά της ένας κούκος (coucou) Τα φτερά (plumes) του ήταν βρεγμένα κι έτρεμε. Η Ήρα πολύ συγκινημένη (s’emouvoir) πήρε το πουλί και για να το ζεστάνει το έβαλε στο στήθος (sein) της. Αυτός ο κούκος ήταν ο Ζευς. Πήρε πάλι την αληθινή μορφή του και προσπάθησε να κάνει έρωτα με την Ήρα. Η θεά τον απέφυγε και δέχτηκε μόνο όταν ο Ζευς της υποσχέθηκε να την παντρευτεί. Τότε ο Ζευς την πήρε από την Εύβοια και την πήγε σε μια σπηλιά (grotte) στο βουνό Κειθαιρώνα. Εκεί εδόθηκαν στον έρωτα. Ο Ζεύς και η Ήρα παντρεύτηκαν με μεγαλοπρέπεια. (magnificence).

Ο γάμος τους παρά τις απιστίες του Δία, έμεινε σταθερός (stable). Κάθε φορά που ο Ζευς ερωτευόταν μια άλλη γυναίκα, η θεά ζήλευε, θύμωνε και συχνά έπαιρνε εκδίκηση (vengeance) από τις ερωμένες του Δία και τα παιδιά τους. Η Ήρα απαιτούσε (exiger) από τον σύζυγο της να την σέβεται. Ο θεός με γλυκά λόγια την έπειθε (persuader) πάντα πως ήταν η μόνη γυναίκα που αγαπούσε πραγματικά και την κρατούσε κοντά του.

Μια φορά όμως ο Ζεύς θύμωσε με την Ήρα. Της έδεσε (attacher) τα χέρια με χρυσές αλυσίδες (chaîne) , έβαλε βαριά σίδερα στα πόδια της και την κρέμασε ανάμεσα στον ουρανό και τα σύννεφα. Οι άλλοι θεοί του Ολύμπου την πλησίασαν, αλλά δεν μπόρεσαν να την βοηθήσουν. Αργότερα όταν πιά ο Δίας δεν ήταν θυμωμένος με την θεά, την ελευθέρωσε.

Μια άλλη φορά η Ήρα οργάνωσε ανταρσία(révolte) εναντίον (contre) του Δία και κατάφερε να πάρει με το μέρος την Αθηνά, τον Ποσειδώνα και τον Απόλλωνα. Ο Ζευς με τη βοήθεια της Θέτιδας και του Εκατόγχειρα Βριάρεω επέβαλε (imposer) πάλι την εξουσία (pouvoir) του στους Ολύμπιους θεούς και συγχώρησε τη σύζυγο του.

Κάποτε η Ήρα έφυγε από τον Όλυμπο και πήγε στην Εύβοια με σκοπό να μην ξαναγυρίσει στον Δία. Ο Ζευς αισθάνθηκε να ξαναγεννιέται ο έρωτάς του για τη σύζυγό του. Πήγε και αυτός στην Εύβοια και σκηνοθέτησε τον γάμο του με ένα ξύλινο ομοίωμα (effigie en bois) γυναίκας που του είχε φορέσει νυφικά ρούχα. Έξαλλη η Ήρα όρμησε (se précipiter) εναντίον της «γυναίκας» και έβγαλε το πέπλο (voile). Μόλις κατάλαβε ότι ήταν ένα ξύλινο ομοίωμα*, άρχισε να γελά ευχαριστημένη. Η θεά ακόμη μια φορά ακολούθησε το Δία στον Όλυμπο και το κρεβάτι τους "(.)

O ανωτέρω μύθος περιέχεται στο βιβλίο της Ντόρας Παπαϊωάννου «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ» ΟΙ ΘΕΟΙ εκδόσεις Ίστρος Hροδότου 6, Χαλάνδρι 15321, Τηλ – Fax 2106726839 εe-mail: istros@acci.gr

Στη συνέχεια διαβάστε παρακαλώ μια μικρή μυθοπλασία από μένα με αφορμή το μύθο αυτό :

Μυθο-διαδρομές

Ο Δίας αγαπούσε πολύ την Ερέτρια. Εκεί άλλωστε είχε τελέσει και τους γάμους του. Η Ερέτρια ήταν τότε ένα από τα καλλίτερα τουριστικά θέρετρα της Ελλάδος. Ο Δίας κάθε καλοκαίρι άφηνε τον Όλυμπο για ένα μήνα και έρχονταν στην Ερέτρια να κάνει διακοπές. Το αγαπημένο μέσον μετακίνησης του Δία ήταν ένα σύννεφο. Ισως αυτό της φωτογραφίας. Ωστόσο χρησιμοποιούσε και τις κορυφές των βουνών όταν ήθελε να περπατήσει. Τα βουνά της Ελλάδος ήταν όλα φίλοι του και προσφέρανε αφιλόκερδα στον Δία τα πλούτη και τις χάρες τους. Ο Δίας λένε μια φορά κατέβηκε στην Ερέτρια από τον Όλυμπο κορυφοπατώντας και έφυγε πάλι έτσι κρατώντας στην αγκαλιά του την Ήρα !

Η μυθο-διαδρομή

Από τον μέγα Όλυμπο τον κόσμο κυβερνώ
Μα από τον Κάτω Όλυμπο πάντα περνώ
Σαν το μικρό μου αδελφό Kίσσαβο, θέλω να δώ
Και το Αιγαίον από κει θαυμάζω το γαλανόν
Του φίλου Ποσειδώνα το βασίλειον το υγρόν
Και την Καλυψώ στο φαράγγι δεν ξεχνώ…
Από το Μαυροβούνι των αρπακτικών μάνι μάνι διαβαίνω
Στο Πήλιον των Κένταυρων λίγο ξαποσταίνω
Και πίσω μου αφήνω τον θερμό τον Παγασητικό
Σαν από το πράσινο όρος Τισσαίο στο Τελέθριο πηδώ
Βιάζομαι στην όμορφη Ερέτρια πριν το βράδυ να μπω
Μα και από το Κανδήλι το προ-ιστορικό και το όρος Δίρφυ ακροπατώ
Και στον μικρό μου τον Όλυμπο σούρουπο θα φθάσω θαρρώ
Και τα πόδια μου θα βρέξω στο ακάματο ευβοϊκό
Και στης Ηρας την αγκαλιά γλυκά θα κοιμηθώ !

Σταθμός του Δία ίσως ήταν και τα ιαματικά Λουτρά Αιδηψού για ευνόητους λόγους. Επειδή δεν ήθελε να μειώσει την αίγλη του μεταμορφωνόταν σε ένα απλό γεράκο. Πάνω στο όρος Κανδήλι υπάρχει το πέτρινο δάσος. Ο Δίας πίστευε πως τα πετρωμένα του δένδρα ήσαν οι πρόγονοί του γιαυτό από σεβασμό έκανε μια στάση και ξαπόσταινε στους καταρράκτες. Στην Ερέτρια ο καλλίτερός του φίλος ήταν ο Μενέδημος ο οποίος ήταν φιλόσοφος τίμιος και λιτός Μονάρχης. Ο Δίας συχνά τον καλούσε στη θερινή του οικία πάνω στο πρόβουνο και μιλούσε ώρες μαζί του. Δυστυχώς ο Μενέδημος δεν κρατούσε χειρόγραφα πρακτικά και δεν σώζεται τίποτα σήμερα από τη κουβέντας τους ! Ο Ζεύς συχνά κατέβαινε και παρακολουθούσε θέατρο στους πρόποδες του πρόβουνου. Ο Δίας εξακολούθησε να επισκέπτεται την Ερέτρια μέχρι την εποχή των Ρωμαίων. Όταν όμως αυτοί κατέστρεψαν την πόλη ολοσχερώς λένε ότι ο Δίας πέθανε από στενοχώρια μην αντέχοντας την απώλεια μιας τέτοιας όμορφης πόλης και του πιο αγαπημένου του θερέτρου.

Το αφιερώνω στο γιό μου το Χρίστο
Χρίστος Ρουμελιώτης Αθήνα,
Τετάρτη, 20 Ιουνίου 2007/6:47:08 μμ