Ήτανε μεσημεράκι Η «Μεσόγειος» χιονισμένη
H ατμόσφαιρα ζεστή Η επιθυμία έκδηλη
Η ματιά ομιλούσα Η καρδιά πάλουσα
Η μνήμη ζωντανή Ο Μελωδός * στωικός
Η τσαμπούνα περήφανη Το μπουζούκι μαγεμένο
Ο οίνος ρέων Το τσίπουρο Τσιλιλή
Τα μεζεδάκια 5νόστιμα Το κέφι αναβράζων
Τα χορο-βήματα μεστά Η Σούλα ντερμπεντέρισσα
Η Ιλε-άννα λεβέντισσα Η Γι-άννα εκφραστική
Η Αλεξάνδρα στοχαστική Η Τζούντυ μετα-φραστική
Η Αγνή καυστική Οι Μανώληδες σοφοί
Ο Γιάννης μερακλής Ο Πλούμης αρχηγός
Και ήλθε το σούρουπο Όλα έξω γίνανε λευκά
Όλα μέσα ήτανε όμορφα πλεγμένα
Με γνήσια πενιά και στέρεη εν-θυμιά...
Χρήστος Ρουμελιώτης Αθήνα
Τρίτη, 19 Φεβρουαρίου 2008
(*) Κώστας
«Το καλό φαγητό είναι αδιαπραγμάτευτη αξία! Είναι ένας σημαντικός παράγοντας των ανθρώπινων σχέσεων. Εχει σημασία πώς το επεξεργάζεσαι ή πώς το ξεφτιλίζεις. Στην ταινία λειτουργεί ως ένα μέσο για να εκφραστούν το πάθος, η αλληλεπίδραση μεταξύ δύο ανθρώπων, η ανάγκη να διεισδύσεις σε έναν άνθρωπο χωρίς λέξεις. Επίσης, το φαγητό μπορεί να μείνει στο μυαλό σου για πάντα αν φας κάτι πέρα από τα συνηθισμένα. Θεωρώ ότι οι σέφ είναι μεγάλοι καλλιτέχνες».
Σύμφωνα με το μύθο, η ομορφιά της Περσεφόνης θάμπωσε τον πανίσχυρο θεό του σκότους Πλούτωνα. Η γη άνοιξε και την κατάπιε. Αναζητώντας την, η Δήμητρα κατέφυγε στην Ελευσίνα.
No comments:
Post a Comment