Τέταρτη συνεχειούλα από την ιστορία της Αρχαίας Ερέτριας
Οι Ερετρειείς στην αρχή τον καταφρονούσαν και φλύαρο τον απεκάλουν. Αργότερα όμως, τον άκουγαν και τον εθαύμαζαν τόσο, ώστε και την διοίκηση της πόλεως του ανέθεσαν. Τον έστειλαν πρεσβευτή στον Πτολεμαίο βασιλιά της Αιγύπτου και παντού τον τιμούσαν. Εστάλη επίσης και στο βασιλιά της Μακεδονίας τον Δημήτριον τον Πολιορκητήν.
Τον Μενέδημον σεβόταν και αγαπούσε επίσης ο βασιλιάς Αντίγονος της Μακεδονίας, ο οποίος τον αποκαλούσε και δάσκαλo του. Σύχναζε με τον Αντίγονο, διότι επιθυμούσε να δώσει μεγαλύτερη ελευθερία εις την πατρίδα του την Ερέτρια. (Η Νότια Ελλάς και φυσικά και η Ερέτρια ήταν υπό την κυριαρχία των Μακεδόνων) και δεν ήθελε να μπει στις διαμάχες των διαδόχων του Μ. Αλεξάνδρου, από τις οποίες διαμάχες συνεχώς σε αναταραχή ευρίσκοντο, και οι κάτω από την Θεσσαλία Έλληνες. Επειδή όμως ο Αντίγονος δεν του πραγματοποίησε την επιθυμία, έπεσε σε μελαγχολία και αυτοκτόνησε μένοντας τελείως νηστικός επί 7 ημέρες και ήταν 74 χρόνων όπως λέγεται. Επίστευε δε ότι ο Κύπριος βασιλιάς Περσέας, επηρέασε αρνητικά τον Αντίγονο, στο να αποδώσει ελευθερία στην Ερέτρια. Με τον Περσέα είχε σκληρότατα αντιδικήσει και μαζί με άλλα φέρεται να του είπε σε κάποιο συμπόσιο: Τούτος εδώ (ο Περσέας) αν είναι φιλόσοφος, σαν άνδρας είναι κακοηθέστατος και από αυτούς που υπάρχουν και από αυτούς που θα υπάρξουν.
Ο Μενέδημος για την Ερέτρια πολύ κόπιασε και την φρόντισε. Λύγισε όμως και συντόμευσε το βίο του μην αντέχοντας την ασυνέπεια του Αντίγονου.
No comments:
Post a Comment