Κόρινθος 'Αργος Μιδέα (3)

Συνέχεια από τα άρθρο (2) Το ταξίδι προς τη Μιδέα : Εμείς οι Σκέψεις μπορούμε και ταξιδεύουμε άκοπα στο Χρόνο. Ο Χρόνος είναι φίλος μας. Όταν τον καλούμε να μας βοηθήσει έρχεται αμέσως όσο μακριά και να βρίσκεται μέσα από γραπτά, ανάγλυφα, επιτάφια ή αληθινά μνημεία. Έτσι και τώρα μόλις είπαμε να επισκεφθούμε τη Μιδέα, τσούκου αμέσως ήλθε. Μιδέα: Τοπίο μυθικό σβύνει μέσα σε πέντε χιλιάδες χρόνια, όπως η ματιά στον σκουροπράσινο αργολικό ορίζοντα ! Με ελάχιστα εφόδια, παρά 2 ή 3 ονόματα και τα απομεινάρια ενός μύθου ζητήσαμε τις ρόδες να κυλίσουν γρήγορα. Σύντομα έφθασαν σχεδόν στην κορυφή του λόφου-βασιλείου από την βορειοδυτική πλευρά. Εκεί μας περίμεναν οι φρουροί της Μιδέας. Στοπ ξένοι. Ποιος καλός θεός σας οδήγησε κατά δω; είπε ένας ανεμο-γεννημένος τεράστιος άνδρας ! Θα θέλαμε να δούμε τη Μιδέα και να συζητήσουμε μαζί της απάντησαν οι Σκέψεις και Να!
Σκέψεις: Τρανή αρχόντισσα αδάμαστου κάστρου... Φήμη κατέχεις Ρήγισσας εύφορου και απέραντου κάμπου… Μεσολαβήτριας ανθρώπων ηρώων και θεών… Δαμάστριας ατίθασων και φτερωτών αλόγων… Γεννήτριας θείων μυστηρίων και ανεμώνων… Προστάτιδας δασών, θηρίων, αητών και κρημνών… Συγχώρα μας. Απρόσκλητες πατήσαμε την Ακρό Πόλη σου.. Δεν το θέλαμε. Από πιο κάτω περνούσαμε… Τούτη η κορυφή όμως, δεν είναι σαν τις άλλες… Μια τρομερή έλξη μας έσυρε κατά δω… Πες μας… Μιδέα: "Κατοικώ εδώ χιλιάδες χρόνια… Κανένας δεν με πείραξε… Κανένας δεν μπόρεσε να με εκ-διώξει… Με τα φτερωτά μας άλογα πετάμε και πάμε όπου θέλουμε… Στο χώρο. Στο Άργος και στο Χρόνο ακόμα… Κάνουμε όλες τις δουλειές μας πολύ εύκολα… Τόλμη διαθέτουμε περίσσια… Την τέχνη την πολεμική καλά κατέχουμε.. Το άδικο το χτυπάμε. Τους παραβάτες τιμωράμε… Κρίση δεν γνωρίζουμε… Κάθε μέρα κρινόμεθα από γέροντες… Την επομένη διορθωνόμαστε … Το βιός του λαού μας σκληρά προστατεύουμε… Στα παιδιά μας ηρακλήσσια εξυπνάδα και περηφάνια λαξεύουμε… Ο παππούς και η γιαγιά του Ηρακλή θα σας διηγηθούν τους άθλους του… Τον έρωτα κατάματα κοιτάμε. Δεν τον ντρεπόμαστε… Το μίσος δεν το γνωρίζουμε. Την Αγάπη αγαπάμε… Το θάνατο δεν τον φοβόμαστε. Στην φύση δεν αντιστεκόσαστε… Το χίλια τρακόσια προ Χριστού καταστρεφόμεθα… Στα μωβ κρινάκια τα βάσανά μας και τα δάκρυα μας αποταμιεύουμε… Από των την μήνιν δαιμόνων σωθήκαμε… Και στων θεών την αγκαλιά φυλαχτήκαμε… Με αυτό τον τρόπο τα καταφέραμε… Να πετάξουμε στο μέλλον… πάνω στα φτερωτά μας άλογα… Κανένα Μυστήριο δεν μένει αδι-άλυτο στο Χρόνο… Πέντε χιλιάδες Χρόνια εξακολουθώ να βλέπω τον ορίζοντα… Σαν ένα μεγάλο όμορφο Μηδ-ενικό που μέσα σ’ αυτό να κατοικώ εγώ… Να περνάτε τακτικά να με βλέπετε… αδελφές"… Αυτά άκουσαν με τα ίδια τους τ’ αυτιά οι Βαθυστόχαστες Σκέψεις. Μεταβλήθηκαν γρήγορα σε Προβληματιζόμενες και πήραν τα Χιλιόμετρα της επιστροφής πάνω στις άοκνες ρόδες… ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Οι Επαινετικές Σκέψεις αυτή την φορά έδωσαν συγχαρητήρια στο Μεγάλο Νοικοκύρη για τη σπουδή και τη φροντίδα του χώρου της Μιδέας. Την ευχή της θα του δίνει η τελευταία συνεχώς υποθέτω…
Χρίστος Ρουμελιώτης, 29 Μαρτίου 2010. Αθήνα + Ερέτρια. Εντυπώσεις από ένα ταξίδι Αθήνα + Κόρινθος + Αργος + Αγιος Ανδριανός + Αθήνα 23+24+25 Μαρτίου 2010. Τέλος. Δείτε και τα αρθρα (1) και (2) που προηγούνται