Μικρό οδοιπορικό στο χρόνο της Ερέτριας
Καλοβαλμένα μέσα σ’ ένα ανθολόγιο Ευβοϊκής ποίησης είναι τρία ποιηματάκια του Παύλου Μίχα για την Ερέτρια. Και έρχονται από τόσο παλιά 1907 (!) από τότε που οι δρόμοι κουβαλούσαν στους ώμους τους τα κάρα, από τότε που οι μύλοι τάβαζαν με τους ανέμους για να ποτίσουν τα μποστάνια, από τότε που οι ψαράδες τροφοδοτούσαν με φρέσκο αληθινό ψάρι τα φτωχά νοικοκυριά. Απ’ όσα μας υπο-γράφει ο Παύλος, καταλαβαίνουμε ότι τότε κάποια όνειρα ξυπνούσαν και το πεζονήσι αποκτούσε τα πρώτ
α του πεύκα, ό
τι τότε τα τρεχαντήρια του Ψωμά αλώνιζαν τον Ευβοϊκό, ότι τότε η Ερέτρια ήταν γεμάτη ανθούς, λυκήθους και σοφούς… Τώρα αργο-περπτώντας στους άριστα ρυμοτομημένους δρόμους, στις ακρούλες της, στα βραχάκια της ή στο κοιμητήριο της, ρίξε αν θες μια ματιά μέσα από το θολό τζάμι του Χρόνου, μήπως και δεις τα φτερωτά άτια, τον Ψωμά, ή τα ίδια τα βραχάκια που πάντα πότε «καλόπιανε» χωρίς να θένε και πότε «κοπανούσε» χωρίς να φταίνε, ο ανήσυχος Ευβοϊκός…
Δεν υπάρχουμε πιά
Όπως οι Δόν Κιχώτες
Ανθρωπόπληκτοι απόντες
Μαζί με τους τεθνεόντες…
Δεν υπάρχουμε πιά
Στην είσοδο της Ερετρίας
Αέρηδες και αν φυσούν
Ματαίως μας αναζητούν…
Όμως φίλοι των μύλων πιστοί
Με πάρα πολύ καλή ακοή
Τη μιλιά μας αναζητούν γραπτή
Μέσα στου Παύλου Μίχα τη Γραφή…
Χρήστος Ρουμελιώτης Ερέτρια 6/9/2010
Negroponteresort Eretria 5*
Αφιερωμένο στη Γιαννιώτικη παρέα με αγάπη
«Το καλό φαγητό είναι αδιαπραγμάτευτη αξία! Είναι ένας σημαντικός παράγοντας των ανθρώπινων σχέσεων. Εχει σημασία πώς το επεξεργάζεσαι ή πώς το ξεφτιλίζεις. Στην ταινία λειτουργεί ως ένα μέσο για να εκφραστούν το πάθος, η αλληλεπίδραση μεταξύ δύο ανθρώπων, η ανάγκη να διεισδύσεις σε έναν άνθρωπο χωρίς λέξεις. Επίσης, το φαγητό μπορεί να μείνει στο μυαλό σου για πάντα αν φας κάτι πέρα από τα συνηθισμένα. Θεωρώ ότι οι σέφ είναι μεγάλοι καλλιτέχνες».
Σύμφωνα με το μύθο, η ομορφιά της Περσεφόνης θάμπωσε τον πανίσχυρο θεό του σκότους Πλούτωνα. Η γη άνοιξε και την κατάπιε. Αναζητώντας την, η Δήμητρα κατέφυγε στην Ελευσίνα.
No comments:
Post a Comment