Σας μίλησαν οι Μύλοι

ΣΑΣ ΜΙΛΗΣΑΝ ΟΙ ΜΥΛΟΙ
Σας μίλησαν οι μύλοι. Εμείς Κιχώτες
Αερόβατοι για τους πολλούς, ιππότες
Για όσους ένα τρίτο μάτι,
Πινελιά ή φτερωτό άτι.

Ξανοίγομε στις πνοές διάπλατα φτερά,
Αντίκρυ στον άνεμο της έμπνευσης χαρά
Ανάμεσα μας τα μεγάλα περάσματα,
Πίνακες ή άσματα.

Δεν πάμε μαζύ, τον αντικρύζομε,
Και όταν τον παλεύουμε τρίζομε
Ως τα συθέμελα, για μας και από μας
η πνοή, Τροφή στη ζωή.

ΕΡΕΤΡΙΑ
*** Εικόνα μου τα’ αντικρυνό στο σπίτι
Πεζονήσι Με το φυτώριο π’ βαλαν σχολιάρικα παιδιά,
Κι’ απάν τα βραχάκια του να δω να αρμενίση
Του Λιού, του Ζάχα, του Ψωμά, τρεχαντηράκι με πανιά.

Δεκαχρονίτικα παιδιά στο Τύμβο, στους Λουτήρες,
Αμαρυνθία ολημερίς δίπλα στον Άρη,
Και από λυκήθους ζωγραφιές, Αρτεμις πήρες
Στο βλέμμα αιώνων μάθηση τέχνη και χάρη.

Εφτάβαθ’ η σιγή σαν έφτανα Τριάδα,
Στην Λιαννή Άμμο ούτε ένα σημάδι.
Ελεύθερος ο λογισμός πετάει,
Ένα φτερό γλαρίσιο κάπου σαν νάδα !

Παύλος Μίχας, 1907