Μερικές φορές ο φίλος μου ο Χρόνος εκεί που δεν τον περιμένω εμφανίζεται ως δια μαγείας και μου κάνει ένα δώρο! Αυτή τη φορά σε συνεργασία με τον Παναγιώτη τον Πριόνα - ένα άλλο καλό φίλο - τις Ρόδες και το Δρόμο με οδήγησε έξω από τη Χαλκίδα προς τη Νέα Αρτάκη και από κει λίγο μεσόγεια προς τη πεδιάδα των Μεσσαπείων στην όμορφη και προκομμένη κωμόπολη τα Ψαχνά. Ένα εντυπωσιακό κτήριο στη είσοδό του το Δημαρχείο με …είδε καθώς περνούσα και μου έγνεψε να πω μια καλημέρα στον παρ
ακείμενο Μεσσάπειο χείμαρρο λες και ήξερε ότι και τα ποτάμια ακόμα είναι φίλοι μου! Δεν δυσκολεύτηκα να βρεθώ στη κεντρική πλατεία της κωμόπολης και να βρω παραδίπλα ένα απόμερο ήσυχο σημείο και να παρκάρω τις Ρόδες ! Τα Ψαχνά λοιπόν θυμίζουν μία σφήνα του Τώρα στο Παρελθόν ή το αντίστροφο μια σφήνα της Παράδοσης στο Σήμερα ! Ώριμα χαμηλά οικήματα που στέγαζαν καταστήματα ή οικίες σε απόλυτη τάξη και καθαριότητα, αμέριμνοι και ήρεμοι καθημερινοί άνθρωποι στα υπαίθρια καφενεία, αναπαλαιωμένες οικίες – μουσεία, περιποιημένες πλατείες, εκκλησίες, λιγοσύχναστοι δρόμοι, αυλές με λουλούδ
ια και ότι δημοσίου ενδιαφέροντος στοιχείο χρειάζεται σε ένα κάτοικο να είναι νηφάλιος και να ζει όμορφα. Οι πρώτες εντυπώσεις λοιπόν πολύ ευχάριστες ! Μετά ήρθε η Θέρμη της Υποδοχής! Σαν σε μια άλλη εποχή που κάναμε να δούμε συγγενείς σε άλλα χωριά πολύ καιρό και μας υποδέχονταν πολύ ζεστά και ανθρώπινα έτσι ένιωσα που είδα το Πάνο τη Ιωάννα και τον ΕπίΚουΡο! Οι ερωτήσεις μου πέσαν βροχή για τα Ψαχνά και την ιστορία τους και οι απαντήσεις - πληροφορίες ικανοποίησαν τον Χρόνο μου και χρωμάτισαν τις Στιγμές. Η Κυρία ΜεΡόπη (*) ανέλαβε την γαστριμαργική υποστήριξη της εμπνεφθείσης και συναθροισθείσης εκείνη τη Στιγμή παρέας (Πάνος, ΕπίΚουρος, Ιωάννα, Γιάννης, Μάριος, Χρίστος) ! Συνέχεια στο επόμενο
ακείμενο Μεσσάπειο χείμαρρο λες και ήξερε ότι και τα ποτάμια ακόμα είναι φίλοι μου! Δεν δυσκολεύτηκα να βρεθώ στη κεντρική πλατεία της κωμόπολης και να βρω παραδίπλα ένα απόμερο ήσυχο σημείο και να παρκάρω τις Ρόδες ! Τα Ψαχνά λοιπόν θυμίζουν μία σφήνα του Τώρα στο Παρελθόν ή το αντίστροφο μια σφήνα της Παράδοσης στο Σήμερα ! Ώριμα χαμηλά οικήματα που στέγαζαν καταστήματα ή οικίες σε απόλυτη τάξη και καθαριότητα, αμέριμνοι και ήρεμοι καθημερινοί άνθρωποι στα υπαίθρια καφενεία, αναπαλαιωμένες οικίες – μουσεία, περιποιημένες πλατείες, εκκλησίες, λιγοσύχναστοι δρόμοι, αυλές με λουλούδ
ια και ότι δημοσίου ενδιαφέροντος στοιχείο χρειάζεται σε ένα κάτοικο να είναι νηφάλιος και να ζει όμορφα. Οι πρώτες εντυπώσεις λοιπόν πολύ ευχάριστες ! Μετά ήρθε η Θέρμη της Υποδοχής! Σαν σε μια άλλη εποχή που κάναμε να δούμε συγγενείς σε άλλα χωριά πολύ καιρό και μας υποδέχονταν πολύ ζεστά και ανθρώπινα έτσι ένιωσα που είδα το Πάνο τη Ιωάννα και τον ΕπίΚουΡο! Οι ερωτήσεις μου πέσαν βροχή για τα Ψαχνά και την ιστορία τους και οι απαντήσεις - πληροφορίες ικανοποίησαν τον Χρόνο μου και χρωμάτισαν τις Στιγμές. Η Κυρία ΜεΡόπη (*) ανέλαβε την γαστριμαργική υποστήριξη της εμπνεφθείσης και συναθροισθείσης εκείνη τη Στιγμή παρέας (Πάνος, ΕπίΚουρος, Ιωάννα, Γιάννης, Μάριος, Χρίστος) ! Συνέχεια στο επόμενο
«Το καλό φαγητό είναι αδιαπραγμάτευτη αξία! Είναι ένας σημαντικός παράγοντας των ανθρώπινων σχέσεων. Εχει σημασία πώς το επεξεργάζεσαι ή πώς το ξεφτιλίζεις. Στην ταινία λειτουργεί ως ένα μέσο για να εκφραστούν το πάθος, η αλληλεπίδραση μεταξύ δύο ανθρώπων, η ανάγκη να διεισδύσεις σε έναν άνθρωπο χωρίς λέξεις. Επίσης, το φαγητό μπορεί να μείνει στο μυαλό σου για πάντα αν φας κάτι πέρα από τα συνηθισμένα. Θεωρώ ότι οι σέφ είναι μεγάλοι καλλιτέχνες».
Σύμφωνα με το μύθο, η ομορφιά της Περσεφόνης θάμπωσε τον πανίσχυρο θεό του σκότους Πλούτωνα. Η γη άνοιξε και την κατάπιε. Αναζητώντας την, η Δήμητρα κατέφυγε στην Ελευσίνα.
No comments:
Post a Comment