Ψαχνά : φιλόξενη και εντυπωσιακή πόλη (2)

(Συνέχεια από το προηγούμενο)
Πάμε λοιπόν : Ο Χρόνος το 1909 απέκτησε τη Μεταμόρφωση του Σωτήρος και είδε στις μέρες μας γύρω της να συντροφεύεται από μια υπέροχη πλατεία, με λαογραφικό μουσείο και βιβλιοθήκη σε αναπαλαιωμένα και δωρηθέντα από πανεπιστημιακό (**) πανέμορφα κτίρια. Η εκκλησία Μεταμόρφωση του Σωτήρος είναι τρίκλητη Βασιλική, με κίονες στο εσωτερικό Κορινθιακού Ρυθμού. Απέναντί της ένα παλιό Χάνι – Ξενοδοχείο «ΕΡΜΗΣ», εμπορικό κατάστημα τώρα, προσεύχεται για την εύρεση ενός ευεργέτη που θα του ξαναδώσει ίσως ζωή. Το άγαλμα της Νίκης ποζάρει φιλάρεσκα στο κέντρο της πλατείας και ο Χρόνος το φωτογραφίζει. Ο Δημιουργός του Ψαχνιώτης Αντώνης Καραχάλιος έχει φιλοτεχνήσει και τα αγάλματα των αγαπημένων Σκαρίμπα και Σκαλκώτα στην Χαλκίδα ! Α! τι συγκινητική και μοναδική είναι η ιστορία της πελαργοφωλιάς που βρίσκεται στο καμπαναριό του Αγίου Νικολάου της Μητρόπολης των Ψαχνών ! Οχτώ (8) χρόνια κάτοικός της υπήρξε ένα ζευγάρι πελαργών που ερχόταν κάθε Μεγάλη Πέμπτη και έφευγε τέλος καλοκαιριού ! Πόσους φίλους είχαν αποκτήσει στην περιοχή. Όλους τους αγαπούσαν και τους γνώριζαν με τα μικρά τους ονόματα (!) (χί χί χί). Ο Επίκουρος ήταν ο πιο αγαπημένος τους ! Οι ρίζες των Ψαχνών χάνονται βαθειά στο χώμα του Χρόνου και ο Χρόνος θυμάται ότι υπήρχαν από την Νεολιθική εποχή. Αποδείξεις, διάσπαρτα θραύσματα, τάφοι, στη γύρω περιοχή και τα ίχνη από ένα οχυρό στη θέση Καστράκι. Τα παιδιά των Ψαχνών όπως ο ήρωας της Επανάστασης του '21 Παντελής Γοβιός έδωσε τη ζωή του για την λευτεριά στη μάχη της Καστέλας στα Βρυσσάκια. Το ούζο έρεε άφθονο στα ποτήρια, και παρήγαγε ευθυμία και τα προσφυγάκια ευεξία και ο Χρόνος απολάμβανε τις Στιγμές του μέχρι που διάλεξε Μία για να με πείσει, με δυσκολία όμως, να πάρουμε τις Ρόδες και το Δρόμο της επιστροφής… Σημ. 1: (*) Μερόπη = Γκαρσόνα ουζάδικου Με Μεγάλη Ροπή στην αυτοματοποιημένη αλλά ανθρώπινη εξυπηρέτηση ! Σημ. 2:Ευχαριστώ για την ευγενική χορηγία των ιστορικών κά πληροφοριών του Πάνου Πριόνα και του μοναδικού ΕπίΚουρου!

Οι φωτογραφίες είναι του Χρήστου Ρουμελιώτη.