Χελιδονίσματα Φασιανού

«Βλέπω κλαδάκια, βλέπω μπουμπούκια δειλά δειλά να προβάλλουν στο φως τ' ουρανού, που λάμπει κρυφά. Πράσινα η γη φορεί και ανθίζει όλη η πλάση, και όλα φωνάζουν έρχεται η άνοιξη. Αμυγδαλιές ασπρίζουν ξαφνικά και κάποιο ζουζούνι βουίζει και ψιθυρίζει. Εφτασε η άνοιξη. Ωρα χαράς, ώρα αναγέννησης. Ξαναπροβάλλουν τα κοιμισμένα φυτά και πετάγονται απ' το χώμα. Τα χαμομήλια θα βγουν. Χαίρετε κι αγαλλιάσθε όλοι. Ερχομαι να σας δώσω την αγγελία της ξαναδημιουργίας όπως κάθε χρόνο. Η φύση πάλι στο ραντεβού της. Αραγε εμείς οι άνθρωποι έχουμε δικαίωμα να χαρούμε τόσο; Αφού πολλά κακά προέκυψαν στον χρόνο και μας πίκραναν και μας λύπησαν σφόδρα. Ας σκεφτούμε την κρίση που μας δέρνει και τα θηριώδη κύματα της θάλασσας που υψώθηκαν θανατηφόρα. Αλλά ελπίζω στην αναγέννηση και την ξαναδημιουργία της ανθρώπινης φύσης. Να ξανανοίξει το φως για την ανθρωπότητα».*Ελευθετοτυπία