Στην άκρη του Κορινθιακού

Το Μελίσσι βρίσκεται σε μια από τις πάνω μέσες άκρες της Πελοποννήσου στις βόρειες απολήξεις του όρους Κυλλήνη που κατεβαίνει στον Κορινθιακό κόλπο. Συνδέεται με τη θάλασσα με ένα ιστορικό μελιτοφόρο βράχο που πάνω σ’ αυτόν χτίστηκε ο βυζαντινού ρυθμού ναός του Αγίου Δημητρίου άγνωστο πότε ακριβώς και σήμερα ο νεώτερος. Ο βράχος αυτός σύμφυτος με μια κατάφυτη πλαγιά από ελιές η οποία συνεθλίβει βίαια από τον άνθρωπο για να περάσει η άσφαλτος (παλαιά εθνική οδός Αθηνών Πατρών χιλ.113) η σιδηροδρομική γραμμή Αθηνών Πατρών (χιλ. 128) και η νέα Εθνική… Η ιστορία θέλει τη φύση πάνω στην οποία χτίστηκε αυτό το χωριό να είναι «εμπόδιο» στην σύγχρονη επικοινωνία - που σήμερα λέγεται προαστιακή - των δύο μεγαλουπόλεων Αθηνών και Πατρών, να «πληγώνεται» από την τεχνολογία με την διάνοιξη μιας τεράστιας σήραγγας στα σωθικά της και λαβωματιές στην είσοδο και έξοδό της… Η εξέλιξη ιδιαίτερα τα τελευταία 25 χρόνια θέλει το Μελίσσι να μεταλλάσσεται από αγροτικό τοπίο σε «αθηναϊκό» με έμφαση στις ιδιωτικές παραθεριστικές κατοικίες και τα ενοικιαζόμενα παραθαλάσσια δωμάτια και διαμερίσματα. Μοναδικές στο είδος τους δύο ξενοδοχειακές τουριστικές επιχειρήσεις στις δύο άκρες του κάτω χωριού. Ο πυρήνας του χωριού με τα ανακαινισμένα παραδοσιακά σπίτια και τις λουλουδένιες αυλές παραμένει πιστός και δεν παύει να θυμίζει το παρελθόν. Οι καλλίγραμμες ωχρές παλιές και καινούργιες στέγες σπαρμένες στις πράσινες πλαγιές θυμίζουν τους πίνακες του Βασίλη Μάρου(*). Η κίνηση αγροτών στους δρόμους εξακολουθεί έστω και αραιά να υπάρχει. Τα ιστορικά ή κοινοτικά σημεία του χωριού παραμένουν καλά κρυμμένα στις μνήμες των παλιών και κάνουν αμυδρά την εμφάνισή τους στις αφηγήσεις τους και περιμένουν (;) την γραπτική συρραφή τους…

Συναντήσαμε τον υπερ – αιωνόβιο Μπάρμπα Γιάννη Μαυρατζά καθήμενο στην άκρη του δρόμου μπρος από το παντοπωλείο του. Ο φακός αποθανάτισε την αγάπη που του θρέφουν τα παιδιά των συγχωριανών, των περαστικών και των νέων κατοίκων του χωριού. «Θέλω να σας βλέπω. Να περνάτε να μου λέτε καλημέρα» φωνάζει χαμογελώντας. Μιλά για το χωριό για τα παλιά τα δύσκολα τα χρόνια από τότε που γνώρισε τη ζωή. Για τους νοικοκυραίους του χωριού που τους είχε και πελάτες και φίλους έχει πάντα ένα καλό λόγο. Μιλά για την εποχή με το «ξυνάρι, το κασμά, το φτυάρι και το κλαδεφτήρι» τα βασικά εργαλεία για την καλλιέργεια των αμπελιών, των ελαιών και των σπαρτών με τα οποία ζούσε και έκανε προκοπή το χωριό, αλλά και τα ψάρια που απλόχερα μοίραζε ο Κορινθιακός. Ψωμί ελιές και κρασί τα βασικά είδη διατροφής δεν έλλειπαν από το κάθε σπίτι. Πέρασε το χωριό και άσχημες μέρες. Ποτέ όμως δεν έχασε το ηθικό του. Μέσα από το σύλλογο το θέατρο, το ποδόσφαιρο, τα γλέντια οι Μελισσιώτες έβρισκαν χρόνο για τραγούδι και χορό. Με το τίποτα από το τίποτα. Άλλοι βέβαια αναζήτησαν την τύχη τους στους ξένους τόπους στις πιο κρίσιμες καμπές της ιστορίας του τόπου και πρόκοψαν ή χάθηκαν…

«Τώρα που η κατάρα ξαναχτύπησε τη χώρα μας πολλοί περιμένουν από το κράτος να τους ζήσει… Αλλοίμονο το κράτος βουλιάει, πρέπει να πληρώσουμε τους τόκους, το κεφάλαιο δεν βγαίνει, οι μαύρες τρύπες θα μείνουν για πολύ καιρό έτσι». «Ο καθένας πρέπει σήμερα να κάνει τη δουλειά του καλά αν θέλει ο τόπος να πάει μπροστά». «Ο,τι περισσεύει στο καθένα μας υλικό ή πνευματικό να το δίνουμε για τη πρόοδο» «Σκεφτείτε αν στις 8 ώρες μάθησης δίναμε 2 ώρες να διδάσκονται οι νέοι αγάπη,

επαφές, καλή συμπεριφορά, καλοσύνη και ευγένεια, κοινωνικές σχέσεις»…

Αγαπητοί περι-σκέπτες του Μελισσιού
των λεμονανθέων του Κορινθιακού…
της ακροπόλεως του μελιτο-σταθμού…
του δωρημένου αψηλού καμπαναριού…
των γλυκών του Μάρου κεραμοσκεπών…
των φλογισμένων γεράνιων πρωινών…
και των βυθισμένων ρωμαϊκών λουτρών…(**)

Αγαπητοί από-δέκτες του Μελισσιού
αν λάβετε ποτέ το μύνημα αυτό
πίσω από τις αυλο-πόρτες με τις μουσμουλιές
μέσα από τις γρίλιες τις βουβές
κάτω από τις ακτοπέτρες τις φερτές
πάνω στις πλαγιές με τις ουλές
πίσω από τις αφαιρεμένες μικρο-διαφορές

Θυμηθείτε ο τόπος τούτος ο ευεργετικός,
γεμάτος είναι από παλιά νοικοκυριά,
πνεύμα, θέα, χρώμα, αξί(ν)ες και μαγιά
και γερόντων και μη, κουβέντες σοφές
και με ηλίου αχτίνες πηχτές
και με χρυσές διονυσιακές πτυχές,
που να ξανά-θρέψουν θέλουν παλιές και νέες ένδοξες ζωές…
Χρίστος Ρουμελιώτης
Μελίσσι Κορινθίας 28/8/2011 11:41 μμ
(*) Βασίλης Μάρας (Μαυρατζάς) (1900-1950) Ζωγράφος, ηθοποιός, θεατρικός συγραφέας που έζησε στην Αμερική και επισκέφθηκε την Ελλάδα, το Μελίσσι γύρω στο 1930, όπου και άφησε τις κυβιστικές και άλλες πινελιές του πάνω σε πολλούς πίνακες. Ήταν έξυπνος άνθρωπος, έκανε παρέα με απλούς ανθρώπους και στα καφενεία έλεγε τα καλαμπούρια σου και χαίρονταν οι άνθρωποι. Το σπίτι του ήταν στην άκρη του χωριού, αντλούσε τα θέματά του από τη ζωή του χωριού, τα τοπία και το Κορινθιακό. Ανωτέρω δεξιά πίνακές του.

(**) Πληροφόρηση από τους Βασίλη και Ηλία Γεωργίου (Κορινθιακά Παυσανία)

Γιάννης και Μελίσσι

Άνθη και Μέλισσες

Φύση και Υγεία

Καρπός και Ζωή

Φθινόπωρο κι Ελπίδα

 Άνθρωποι και άνθρωποι

Με αξιοπρέπεια..

Χρόνια Πολλά με όλα τα ανωτέρω!

Ευχαριστούμε για το ωραίο απόσπασμα του Ν.Κ.

20/9/2019

Γενέθλια Γιάννη Δ. Μαυρατζά (εγγονός Γιάννη Μαυρατζά)