Δεν είναι η πρώτη φορά που "πάμε Λυκαβηττό". Μια υπέροχη ημέρα 2020-02-17 με γαλανό ουρανό και κεντήματα από συννεφάκια διάσπαρτα πάνω από τα Αττικά βουνά μέχρι κάτω βαθειά τη Φαληρική ιστορική θάλασσα. Το
μονοπάτι συναρπαστικό στολισμένο με αγριολούλουδα φιλοξενούσε τους επισκέπτες με αγάπη και ασφάλεια εμπιστευόμενο τη προστατευτική περίφραξη. Η συναρπαστική θέα της Αθήνας "
σαν από αεροπλάνο" κερδίζει αμέσως το φακό και μόνο ένας ουτοπικός διαγωνισμός θα μπορούσε να αναδείξει την καλλίτερη φωτογραφία αλλά και πάλι δύσκολο γιατί ο κάθε ένας έχει την δική του οπτική γωνία και φαντασία που την αποτυπώνει στιγμιαία. Η
Λυκαβηττού ανάβασις διαρκεί λίγο δεν κουράζει αλλά συναρπάζει.. Το εκκλησάκι του
Αη-Γιώργη με το καμπαναριό του δεσπόζει στη κορυφή του λόφου και η κυκλική θέα της αχανούς Αθήνας κερδίζει τους επισκέπτες. Και οι μεν ντόπιοι επιδίδονται σε ένα πρωτότυπο τεστ αναγνώρισης των συνοικιών, προαστίων και των άλλων τοπόσημων πχ πράσινων λόφων,
Ακρόπολη,
Παναθηναϊκό Στάδιο κλπ, οι δε τουρίστες περιορίζονται σε κάποιο χάρτη ή στο google και τους αμέτρητους ιστότοπους για να αντλήσουν πληροφορίες προκειμένου να κάμψουν την δίψα με μικρές γουλιές γνώσεων. Οι πλέον θρησκευόμενοι δεν παραλείπουν "να ανάψουν ένα κεράκι" εντός του ναού και "να κάνουν το σταυρό τους" προσευχόμενοι και ελπίζοντας στο άγνωστο για κάτι.. Ο χρόνος γρήγορα κυλάει στο κατηφορικό μονοπάτι αυτή τη φορά για να εξαφανίσει τον επισκέπτη μέσα στο χάος της πόλης. Ραντεβού και πάλι σύντομα φίλοι μου, γράφει ο Χρήστος, ο οποίος συνοδεύει τη Γιάννα.
No comments:
Post a Comment