19/11/2011, ΆνωΤρίκαλα Κορινθίας, από Ξυλόκαστρο, Σωτήρης, Ιωάννα, Λάμπρου, Πύργος Νοταραίων, Αγία Παρασκευή, φωτό 119

Σωτήρης και Ιωάννα Λάμπρου, Τρίκαλα

 Ο γέρος (ποίημα αγνώστου)
Μία ιστορία θα σας πω που γνώρισα ένα γέρο,
Εδάκρυσαν τα μάτια μου χωρίς να τον ξέρω.
Μια συμβουλή στον άνθρωπο γράφω προτού γεράσει
Να τη διαβάζει πάντοτε να μην την εξεχάσει.
Άμα γεράσει ο άνθρωπος δεν τον συμπαθούνε
Τον θάνατο παρακαλούν να τον ξεφορτωθούνε.
Γιαυτό και κράτα γέροντα τα περιουσιακά σου
Γιατί μια μέρα θα βρεθείς στο δρόμο από τα παιδιά σου.
Ο μεγαλύτερος εχθρός γίνεται το παιδί του
Και ο φίλος ο καλύτερος είναι η σύνταξή του.
Αμα γεράσει ο άνθρωπος και δεν αυτοσυντηρείται
Καλύτερα ο θάνατος καλύτερα ο θάνατος παρά να τυραννιέται.
Σε μια γωνιά τον βάζουνε τον φουκαρά το γέρο
Και για να τον κοιτάζουνε χρειάζεται συμφέρο.
Άμα γεράσει ο άνθρωπος και φύγουν τα παιδιά του
Του είναι απαραίτητο νάχει την συντροφιά του.
Άμα φύγει ο ένας από τους δυό ο άλλος γίνεται κουρέλι
Ο ένας το σπρώχνει από τη μια, κι άλλος δεν το θέλει.
Μια συμβουλή μου ανάλυσα και να μην τηνε ξεχάσεις
Ζήσε τη ζωή καλά όσο μπορεί και τα μυαλά σου ποτέ μη χάσεις
10/5/2009 αγνώστου στιχουργού
Σημ. Ο τελευταίος στίχος λείπει από τη φωτογραφία
Και ο υπογράφων τον αντικατέστησε με ένα δικό του!
Χρήστος Ρουμελιώτης

Ο ανωτέρω
έθεσε τους παρακάτω στοίχους:

 

Ένας γέρος μέσα σε ένα κάδρο
κάθονταν και ξεκουραζόταν
και τη ζωή του όλη ποίμα έκανε
και στους επισκέπτες τη διηγιόταν
Αχ φίλοι μου καλοί
Νιάτα γερά και υγείαν να έχετε
εις την ζωής σας ούλη
και ποτέ να μην γεράσετε.
Και αν κουραστείτε κάποτε

σ’ ένα κάδρο αράξετε..
και άυλα να ξαποστάσετε..

ΧΡ. 15/2/2021

Σωτήρης Λάμπρου (1932-19/11/2014, 82 χρονών)

Το παρακάτω φωτογραφικό οδοιπορικό έχει να κάνει με την Κορινθία κατά την διάρκεια του θέρους του 2011.. Απαιτεί πολύ χρόνο να σχολιάσω την κάθε φωτογραφία, καταλήγω λοιπόν σε αυτού του είδους τον ετεροχρονισμένο περιηγητικό σχολιασμό σαν μία μορφής αυτοσυνείδησης, ότι και καλά η ανυπαρξία μας πέρασε από αυτά τα μέρη τα αγάπησε, συνάντησε φίλους συγγενείς, παλιούς συμμαθητές, πελάτες, χώρους ξεχωριστούς που όλοι και όλα άφησαν ανεξίτηλα ίχνη στα βάθη του μυαλού μου.

Ηλιοβασίλεμα στο Ξυλόκαστρο, ο ήλιος παίζει με το βουνό της Παναγίας και γω περιεργάζομαι το αραξοβόλι του Γιάννη Παπαθανασίου. Ξαφνικά έρχονται μπροστά μου τρομερές σε ένταση εικόνες. Είχα περάσει από το κοιμητήριο του Μελισσίου και ήταν εκεί ο θείος μου ο Νίκος.. Η ένταση όμως γρήγορα αντικαταστάθηκε από μια συγγενική πρόσκληση που έμενε άσβεστη από τα παιδικά μου χρόνια. Να δω το Σωτήρη και την Ιωάννα Λάμπρου στο παραθεριστικό τους παραδεισένιο ιδιωτικό καταφύγιο στα Τρίκαλα Κορινθίας. Ένα πανέμορφο σπιτάκι μέσα σε ένα κήπο με λουλούδια και φρούτα και μυρωδιές ανύπο(π)τες. Ω δεν θα το ξεχάσω ποτέ! Οι οικοδεσπότες με αποζημίωσαν από καρδιάς με άριστη φιλοξενία που περιελάμβανε περιήγηση στο ορεινό θέρετρο και γεύμα σε παραδοσιακή ταβέρνα. Αχ πόσο τέλεια ήταν! Τους ευχαριστώ από καρδιάς!

Στη συνέχεια η φωτοπεριήγηση δείχνει αξέχαστες στιγμές στο reunion με Γιάννη Παπαθανασίου, Ελένη Μπαρμπόπουλου και Καρή Γεωργία.

Ο Τάκης ο Κλουτσινιώτης στην όμορφη αυλή του μου έδωσε την ευκαιρία να θυμηθώ αγαπημένα αγροτικά εργαλεία και σπιτικές υποδομές!

Κάπου ενδιαμέσως το φωτογραφικό πέρασμα καταγράφει εικόνες από το Πέραμα, παλιά εθνική σε μία εκδρομή προς το χωριό εκείνη ή μια άλλη περίοδο με Γιάννα.

Επίσης κάπου κεί στο Κορινθιακό πλέει και του Γιάννη το ψαροκάϊκο και με την κάθε οπτική ευκαιρία προσπαθούσα να το συλλάβω με το φακό μου!