Μια μικρή ιστορία.
Έχω καθίσει στη ταβέρνα του φίλου μου Γιώργη Σκίτζου. Τη "Μουριά" είναι το στέκι μου από Αγίους Αποστόλους, Κάλαμο, Καπανδρίτι. Πιεσμένος από τη ζέστη και το τρέξιμο της βίλας χαλαρώνω στο Γιώργη με πλάκα ατάκες και καλό φαγητό. Από κοντά και οι φωτογραφίες της ταβέρνας και τα απρόοπτα. Πέρα λοιπόν από το τέλεια γαρνιρισμένο σουβλάκι με πίτα, τζατζίκι, τομάτα, κρεμμύδι, ψητή πιπεριά τη παγωμένη μπύρα και ένα βουνό τηγανιτές πατάτες συνέβη και το εξής: Το τραπέζι πλησίασε ένα ελεύθερος πωλητής βασιλικών (αγνώστου προέλευσης) και μου πρότεινε να αγοράσω ένα - δύο πυκνοκατοικημένες πανέμορφες γλάστρες βασιλικούς. Ένα πλατύφυλλο χειμωνιάτικο όπως είπε και ένα σγουρό. Μετά από μια σύντομη κουβέντα προτίμησα το σγουρό και τον τοποθέτησα ντεκόρ στο τραπέζι. Μουριά και βασιλικός άριστος συνδιασμός για να περνάς ωραία είπα από μέσα μου. Το καλλίτερο όμως ήταν το εξής: Ο νεαρός πωλητής αγνώστου brand απτόητος συνεχίζει τις πωλήσεις σε άλλους πελάτες και πάρα πέρα σε άλλα μαγαζιά λέγοντας ότι του έφερα γούρι. Πίσω έμεινε η σύζυγος του με το παιδάκι τους που τους συνόδευε στην γύρα. Ένα συμπαθέστατο πιτσιρικάκι που έπαιρνε στα κόλπα του μπαμπά από νωρίς. Την ρώτησα λοιπόν τι γλώσσες μιλάει, μου είπε ελληνικά και τσιγγάνικα και σκέφτηκα πόσο τυχερή είναι. Τη ρώτησα επίσης αν έγραφε τσιγγάνικα και μου απάντησε όχι γιατί δεν πήγε σχολείο. Ήταν νεότατη και περιποιημένη όπως και ο άνδρας της. Τη ρώτησα επίσης πως λένε το "σε αγαπώ" στα τσιγγάνικα. Και τότε ένα πανέμορφο αγνό χαμόγελο έσκασε στα χείλη της και μου πρόφερε την έκφραση "Μαγκάφτουτ: Σ'αγαπώ". Με κόπο τη συγκράτησα και την κατέγραψα εδώ. Αλλά εκείνο που θα θυμάμαι για πολύ καιρό θα είναι το αβίαστο χαμόγελο της που μου χάρισε. Προσθέτω λοιπόν στα απρόοπτα της βραδιάς δίπλα στο βασιλικό και το γλυκό χαμόγελο μιας όμορφης κυρίας που συμπαραστεκόταν στον άνδρα της ανεξαρτήτως ωραρίου, τόπου εργασίας και κόπου.. ωραία ζωή χωρίς κόμπλεξ..
Κοιτάτε και τα Tags
Ευβοϊκός
Αγναντεύοντας το ποταμό (Ευβοϊκό) από το Κάλαμο προς Αγίους Αποστόλους. Η σημαία αυτή έχει μια ιστορία και αντικαθίσταται σταθερά μετά τη φθορά της από τον άνεμο ως έθιμο πρακτική και υποχρέωση από τους απογόνους ενός πατριώτη(*) από τον Κάλαμο.
No comments:
Post a Comment