Πάμε παλιά Χαλκίδα μέσω ... λογοτεχνίας !

«Χαλκίδα μια μάταιη ζουγραφιά»…

Καλλιόπη Σκαρίμπα
Χαλκίδα
Νάφιαχνα τ’ ακρογιάλια σου με λυπημένη χάρη
Ένα ταμπλώ σου βραδινό – βαθύ παραμυθένιο,
Με τα νερά σου ακίνητα κι από ψηλά κερένιο
Βασιλεμένο… έλεγα… να βάψω ένα φεγγάρι.

Και τάχα σαν φανταστικό, σαν έτσι από καρτόνι
Το Ενετικό σου Φρούριο μπρός στ’ ουρανού το θόλο
Με δώθε απ’ το μουράγιο σου στον κοντινό σου μώλο,
Κάποιο καράβι… στ’ άπειρο τα ξάρτια του απλώνει.
……………………………………………….
Χαλκίδα Μάταιη ζουγραφιά είπα και πάνε χρόνοι
……………………………………………
Και πάνε χρόνια και καιροί και γέρασα σκυμένη
Μπρός στο μοιραίο σκίτσο σου κι ακόμη να τελειώσει.
Σαν φλόγα από την παλέττα μου το χρώμα σου έχει λιώσει,
Ως που σε ξέχασα μισή… λειψή… φτιασιδωμένη.

Καλλιόπης Σκαρίμπα,
Ναδίρ Χαλκίδα 1970
Αναδημοσίευση από το βιβλίο
«Ευρίπου οι ακατάληπτες παλίρροιες» "Διάμετρος". …

Πάρις Σταμέλος
Νεγροπόντε


"Στο ναυτικό εμπόριο της Μεσογείου, δεύτερο κέντρο ήταν η Χαλκίδα και πρώτο η Κωσταντινούπολη. Από το 1802 ο αυτοκράτορας Αλέξιος ο Α’ Κομνηνός είχε επιτρέψει τους Βενετούς να χρησιμοποιούν την Χαλκίδα σαν εμπορική σκάλα. Η Σύγκλητος της Σινιορίας επέτρεπε στους υπηκόους του Νεγροπόντε, που ήσαν Βενετοί πολίτες, να μεταφέρουν με ιδιωτικά καράβια τα εμπορεύματά τους με τους ίδιους όρους που ίσχυαν για τους πολίτες της Δημοκρατίας»… ... «Οι Βενετοί μαζί με τους ντόπιους χρησιμοποιούσαν την Χαλκίδα σαν σταθμό στα μεγάλα τους ταξίδια προς τον Εύξυνο Πόντο και τη Θεοφύλακτη Πόλη". "Ήταν ένα από τα ζωηρότερα εμπόρια της Ανατολής, οικουμένη υπό πολυπραγμόνων Ελλήνων, Φράγγων και Ιουδαίων"…

Πάρις Σταμέλος, Οι γυναίκες της Κυριακής, εκδόσεις Καστανιώτη, [Αθήνα 2002] σελ. 271-277
Αναδημοσίευση από το βιβλίο «Ευρίπου οι ακατάληπτες παλίρροιες» "Διάμετρος".


«και το λιμάνι γεμίζει με τις ρευστές φιγούρες των ντουφεκισμένων φίλων που δοξάζουν την απόγνωση του τοπίου. "Ο νότιος ευβοϊκός δεν είναι παρά μια πικρή και τρυφερή μυθολογία»…

Ερωτικό τοπίο με πικροδάφνες
"Είναι ωραία η θέα ως εκεί που χάνονται τα μάτια κάπου ανάμεσα στα όρια της αυταπάτης. Οι πικροδάφνες με τις άσπρες και κόκκινες βούλες ωσάν θαυμαστή βυζαντινή αλληγορία. Κι ανάμεσα στο μάταιο και το σκοτεινό ένας διάκοσμος από βάρκες, νεοκλασσικά μνημεία, καφενεία με παλιά ονόματα και μπροστά τους να ξεψυχάει η μουσική και η θάλασσα. Ένα γύρω τα ευτυχισμένα ακρογιάλια της αγάπης γιατί υπάρχει αγάπη. Ο ήλιος βασιλεύει και η φαντασία συμπίπτει με τη μνήμη.
Κι ο ευβοϊκός ένα μαγικό ποτάμι που πηγάζει από τα μάτια"…

Σπύρος Κoκκίνης «Τρία χαλκιδέικα τοπία», στο Το σκοτεινό πηγάδι του Έρωτος Ευβοϊκή βιβλιοθήκη 6 – Λογοτεχνία, εκδ. Προοδευτική Εύβοια [Χαλκίδα 1922], σελ. 18-21. Αναδημοσίευση από το βιβλίο «Ευρίπου οι ακατάληπτες παλίρροιες» "Διάμετρος".