Φουντουκόπιτα της Βασιλικής

Με λένε Βασιλική, είμαι μαθητευομένη ζαχαρο+πλάστης,
Απόφοιτος ζαχαρο*πλαστικής της Σχολής Αναβύσσου
Ετών δέκα επτά και έχω γλυκά όνειρα για το μέλλον
Βρέθηκα στο χώρο αυτό από αγάπη … ζάχαρη…
Πέρασαν δύο χρόνια στη Σχολή… όμορφα, διδακτικά
Πέρασε ένα καλο!καίρι στη Σάμο… παραγωγικά…
Καταπράσινο το νησί πεντακάθαρη η πυθαγόρεια πόλις
Άγρυπνο το μάτι του Πυθαγόρα παρακολουθεί το σήμερα
Μέσα από το απίθανο άγαλμά του στη μέση της πλατείας!
Πέρασε και ένα ακόμη καλοκαίρι στην Ερέτρια, δημιουργικά
Μες στις ήρεμες κρέμες του μπάρμπα Τάσσου στο Νεγρο+πόντε
Και με τις σοφές συμβουλές του λιτοδίαιτου φιλόσοφου Μενέδημου
Η κατοικία μου παραμένει στο όμορφο Περιστέρι, ειρήνη,
Όπου επιστρέφω να περπατήσω στους όμορφους πεζο+δρομούς του
Και να πιω το καφεδάκι μου στο «μικρό καφέ» δίπλα στα λουλούδια
Κοιτάζοντας και ξαναδιαβάζοντας το «Μιαν άλλη στο καθρέπτη»
Και ποιος ξέρει συνεχίζοντας τους μικρούς πεζούς μου… λόγους...

Καλή αντάμωση φίλοι μου
Μέσα από αυτό το σάϊτ
Και μέχρι τότε γευθείτε (αν θέλετε)
Μια αγαπημένη οικογενειακή ιστο[ριο]συνταγούλα !

Μια φορά και ένα καιρό ήταν ένα κοριτσάκι που το λέγαν Φουντουκίτσα. Τη μαμά του την λέγαν Παρασκευή. Η Φουντουκίτσα ήταν πολύ φιλότιμο φιλομαθή και εργατικό παιδί. Την αγαπούσαν όλοι στην γειτονιά. Η Φουντουκίτσα έλεγε καλημέρα σ’ όλους τους περαστικούς από το δρόμο του σπιτιού της και όταν πήγαινε στο μαγαζί για ψώνια πάντα ρωτούσε και την κα Γεωργία την γειτόνισσα που είχε χάσει η κακομοίρα τον άνδρα της αν ήθελε τίποτα. Συχνά ασχολούνταν με τα γλυκά και όταν έφτιαχνε η μαμά της κανένα αυτή τη παρακολουθούσε με ζήλο και τη βοηθούσε. Βέβαια κανένας δεν περίμενε πως αυτή η νέα θα έβρισκε τον τρόπο να βρει τα υλικά για να παρουσιάσει την δημιουργία της! Λοιπόν μία [1] κούπα ζάχαρη δεν είναι δύσκολο να την βρείς στην κουζίνα. Η μαμά είχε μπόλικη ! Το ίδιο και μια [1] κούπα αλεύρι για όλες μα για όλες τις χρήσεις ! [Ακόμα και για χαρταετό] Για μια [1] σοκολάτα γάλακτος εξοικονόμησε μιάμιση δραχμούλα για να την αγοράσει. Κάποτε μέσα σ’ ένα ζαχαροπλαστείο είχε ακούσει να μιλάνε για κουβερτούρα. Στην αρχή νόμισε πως επρόκειτο για σκέπασμα, αλλά ο ζαχαροπλάστης της εξήγησε τι είναι και αφού κατάλαβε την αγάπη της για την ζαχαροπλαστική της έδωσε δώρο οχτώ [8] πλακάκια των είκοσι πέντε [25] γρ. Ένα [1] κυπελάκι μικρό βούτυρο βιταμ το αγόρασε στο μπακάλικο και η φουντουκιά δίπλα του μπάρμπα – Αγγελου της εξασφάλισε τα απαραίτητα φουντούκια εκατόν ογδόντα [180] γρ. Δεν είχε παρά μόνο να τα τρίψει ψιλά. Το γλυκό χρειαζόταν και τρία τέσσερα [3-4] αυγά, εύκολο πράγμα να τα εξασφαλίσει. Μια μέρα λοιπόν που η μαμά της έλειπε στη δουλειά και αυτή δεν είχε σχολείο, πιάνει και χτυπάει τα αυγά με τη ζάχαρη και το βούτυρο. Eλιωσε στα γρήγορα τη σοκολάτα με ένα κόλπο και την έριξε μέσα στο μίγμα. Στη συνέχεια πρόσθεσε και τα τριμμένα φουντούκια. Μια βουτυρομένη φόρμα τάρτας πάρα κει την περίμενε και ένας φούρνος στους 150 βαθμούς για να ψήσει την τάρτα για δέκα πέντε – είκοσι [15-20] λεπτά. Όλα έγιναν τέλεια, με ελάχιστα ίχνη και ή μαμά έμεινε με ανοιχτό το στόμα μόλις είδε το γλυκό, που γρήγορα έκλεισε βέβαια σαν το δοκίμασε - βγάζοντας κάτι περίεργους ήχους ικανοποίησης - ! και από τότε το γλυκό το έφτιαχναν συχνά και το ονόμασαν «φουντουκοπιτούλα» !

Το κείμενο το έγραψε ο Χρήστος Ρουμελιώτης
Για λογαριασμό της Βασιλικής Κορέλη η οποία
εργάστηκε ασκουμένη το θέρος του 2007 στο
http://negroponteresort.gr
Αθήνα, Τετάρτη, 12 Σεπτεμβρίου 2007
http://www.doryssa-bay.gr
http://roumeliotis.blogspot.com