Photos from Negroponte's restaurant
Ένα χαμόγελο,
Σ’ ένα ζωγραφιστό πεπόνι
Κι άλλο ένα(*) σε μπαλκόνι…
Μια ντροπαλή ντομάτα
Μετα-μφιέσθει σε ασπρό-μαλλη σαλάτα…
Και ένα νόστιμο …γουρούνι
Εκαρφώθει χωρίς να θέλει στο πηρούνι…
Κρίνος φύτρωσε στη μέση στη ροτόντα
Και έστρεψε κατά το μπουφέ κι αυτός τα δόντια…
Και σαν στρατιώτες με τακτική μεγάλη
Καλοφαγάδες πέρασαν και καλές κυράδες
Και μπράβο μοίρασαν πολλά μαζί και μαντινάδες…
Σε τούτο δώ το μαγαζί
Με τις πολλές ντομάτες
Να ζήσει ο Κωστής(**)
Που φτιάχνει κατ(1) σαλάτες !
Σε τούτο δώ το μαγαζί
Με τις ελίτσες στα μπαλκόνια
Κάθε χρόνου πιο πολύ
Με λαδάκι να γεμίζουν τα μπιτόνια...
Τούτο δω το μαγαζί
Αλέκο(***) έχει ένα
Που στο διάβα του, μεζέ
(ή δωμάτιο κενό)
δεν αφήνει κανένα...
Τούτο δω το μαγαζί
Χίλια χρόνια να ζήσει
Γιατί "Λάμπρό"(****) έχει φαγητό [αφεντικό]
Τους πελάτες να ταΐσει…[φροντίσει]
Χρίστος Ρουμελιώτης
Αθήνα, 23 Οκτωμβρίου 2007
(1) = κατα-πληκτικές...
(*)= Βρεττού Κωσταντίνα, Σερβιτόρα
(**)= Λάμπρου Kωστής, Μάγειρας
(***)=Νερούτσος Αλέξανδρος, Διευθυντής Πωλήσεων
(****)=Τσουπής Λάμπρος, Chef de Cuisine
«Το καλό φαγητό είναι αδιαπραγμάτευτη αξία! Είναι ένας σημαντικός παράγοντας των ανθρώπινων σχέσεων. Εχει σημασία πώς το επεξεργάζεσαι ή πώς το ξεφτιλίζεις. Στην ταινία λειτουργεί ως ένα μέσο για να εκφραστούν το πάθος, η αλληλεπίδραση μεταξύ δύο ανθρώπων, η ανάγκη να διεισδύσεις σε έναν άνθρωπο χωρίς λέξεις. Επίσης, το φαγητό μπορεί να μείνει στο μυαλό σου για πάντα αν φας κάτι πέρα από τα συνηθισμένα. Θεωρώ ότι οι σέφ είναι μεγάλοι καλλιτέχνες».
Σύμφωνα με το μύθο, η ομορφιά της Περσεφόνης θάμπωσε τον πανίσχυρο θεό του σκότους Πλούτωνα. Η γη άνοιξε και την κατάπιε. Αναζητώντας την, η Δήμητρα κατέφυγε στην Ελευσίνα.
No comments:
Post a Comment