Φλεβάρη δέκα τέσσερα. Ο Έρωτας έχει την τιμητική του και πάλι. Πρωί πρωί βγήκε βόλτα στην πόλη να τσεκάρει αν όλα πάνε καλά. Όντως οι βιτρίνες είναι φορτωμένες με υποσχέσεις για μια τέλεια μεταμεσονύχτια ερωτική πράξη. Μια κορασίδα ντυμένη με σοκολάτα… περιμένει. Ένα ζευγάρι έχει κλείσει τραπέζι στο εστιατόριο των Τιτάνων με αφροδισιακά εδέσματα. Η Λαϊς η Κορινθία η Βασίλισσα του Έρωτα όλων των εποχών είναι στο πόστο της. Σήμερα δεν χρειάζεται να ρίξει τίποτα άλλο στο κατάλευκο κορμί της παρά μόνο το περιδέραιο με τα πολύτιμα πετράδια που σχηματίζουν τ’ όνομά της περιμένοντας το Μύρτο της ! Είναι δικιά του η σημερινή νύχτα. Ο Απολλιναίρ είναι κανονικά στη σκηνή του και συμπληρώνει την απόδοση στα Ελληνικά του κύκλου των ερωτικών ποιημάτων του προς τη Λου. Δεν γνωρίζει πως κάποτε θα γίνουν φύλλο και φτερό στο διαδίκτυο. Τέλος ο ‘Έρωτας θα συναντήσει τον Αλκίνο Ιωαννίδηκαι ο τελευταίος θα τον επαναβεβαιώσει μέσα από τους στίχους του Ηλία Γισδάκη και τη μουσική του Ηλία Λιούγκου ότι θα παραμένει πάντα τρυφερός και με φτερά…
Χρήστος Ρουμελιώτης
Αθήνα, Σάββατο, 14 Φεβρουαρίου 2009
14/2/2009 7:50:17 πμ
«Το καλό φαγητό είναι αδιαπραγμάτευτη αξία! Είναι ένας σημαντικός παράγοντας των ανθρώπινων σχέσεων. Εχει σημασία πώς το επεξεργάζεσαι ή πώς το ξεφτιλίζεις. Στην ταινία λειτουργεί ως ένα μέσο για να εκφραστούν το πάθος, η αλληλεπίδραση μεταξύ δύο ανθρώπων, η ανάγκη να διεισδύσεις σε έναν άνθρωπο χωρίς λέξεις. Επίσης, το φαγητό μπορεί να μείνει στο μυαλό σου για πάντα αν φας κάτι πέρα από τα συνηθισμένα. Θεωρώ ότι οι σέφ είναι μεγάλοι καλλιτέχνες».
Σύμφωνα με το μύθο, η ομορφιά της Περσεφόνης θάμπωσε τον πανίσχυρο θεό του σκότους Πλούτωνα. Η γη άνοιξε και την κατάπιε. Αναζητώντας την, η Δήμητρα κατέφυγε στην Ελευσίνα.
No comments:
Post a Comment