Ηταν ένα απογευματάκι και ζητήσαμε από τον Δρόμο να μας οδηγήσει στη Στενή. Ήμασταν ο Χρίστος, ο Πήτερ και η Λίλλυ. Ναί ή μικρή Λίλλυ που όταν ανεβήκαμε στη κορυφή του μικρού Ολύμπου (γιατί από κεί
περνούσε ο Δρόμος) έμοιαζε σαν μια μικρή ...θεά και όταν ο ξανθός Δρόμος της είπε ότι έχει φίλο και γείτονα το Λίλλα που τα λένε τακτικά τότε ενθουσιάστηκε για την ηχητική προσέγγιση των ονομάτων την έκανε να βγάλει μια μικρή χαρούμενη κραυγή ! Ο Δρόμος δεν καθυστέρεισε καθόλου. Μάζεψε τα 45 χιλιομετρά του και μας έβγαλε κάτω ακριβώς από 
ένα χωριό κάτω από ένα βράχο μέσα σε ένα όμορφο ρέμα με πολύσχημα πλατάνια, σ
πίτια, στενά σοκάκια, βρύσες, καθιστές γιαγιάδες. λουλούδια και σε μια πλατεία με παραδοσιακά καφενεία και φιλόξενους αφιλόκερδους ανθρώπους ! Γιατί τέτοιος είναι ο Παναγιώτης του Βράχου που βλέπετε στη φωτογραφία και ό,τι λέει, ό.τι γράφει, το εννοεί και το μαγειρεύει απίστευτα ωραία ! Σας περιμένει λοιπόν. Ο Χρίστος, ο Πήτερ και η Λίλλυ πάντως πολύ ευχαριστήθηκαν από την επίσκεψη στη Στενή και παρεκάλεσαν το Δρόμο να τους οδηγήσει με ασφάλεια πίσω στο ξενοδοχείο Negroponte Resort Eretria Α Ναί! στο δρόμο ο Δρόμος μας φύλεψε κρασοστάφυλλα και σύκα και άρωμα άπό άγρια χόρτα !
Γράφει ο Χρίστος Ρουμελιώτης
Δρόμος με αφετηρία το Negroponte resort Eretria
«Το καλό φαγητό είναι αδιαπραγμάτευτη αξία! Είναι ένας σημαντικός παράγοντας των ανθρώπινων σχέσεων. Εχει σημασία πώς το επεξεργάζεσαι ή πώς το ξεφτιλίζεις. Στην ταινία λειτουργεί ως ένα μέσο για να εκφραστούν το πάθος, η αλληλεπίδραση μεταξύ δύο ανθρώπων, η ανάγκη να διεισδύσεις σε έναν άνθρωπο χωρίς λέξεις. Επίσης, το φαγητό μπορεί να μείνει στο μυαλό σου για πάντα αν φας κάτι πέρα από τα συνηθισμένα. Θεωρώ ότι οι σέφ είναι μεγάλοι καλλιτέχνες».
Σύμφωνα με το μύθο, η ομορφιά της Περσεφόνης θάμπωσε τον πανίσχυρο θεό του σκότους Πλούτωνα. Η γη άνοιξε και την κατάπιε. Αναζητώντας την, η Δήμητρα κατέφυγε στην Ελευσίνα.
No comments:
Post a Comment