Προφήτης Ηλίας (του Δημήτρη Μάλιου, σ.δασκάλου του Δημοτικού Σχολείου 'Αγιος Ανδριανός Ναυπλίου).

Προφήτης Ηλίας (του Δημήτρη Μάλιου, σ. δασκάλου του Δημοτικού Σχολείου 'Αγιος Ανδριανός Ναυπλίου). Α΄μέρος.  Είναι οικισμός της πρώην Κοινότητας Αγίου Αδριανού Αργολίδας.Είναι χτισμένος στη μεσημβρινή πλαγιά ενός μικρού λοφίσκου. Στην κορυφή του στέκεται ένας θεόρατος πέτρινος γίγαντας, ο οποίος αγναντεύει ολόκληρο τον Αργολικό κάμπο. Στις αρχές του περασμένου αιώνα (1900 - 1915) στην τοποθεσία αυτή έφερναν τα κοπάδια τους, να ξεχειμωνιάσουν, κάποιοι τσοπάνηδες από το Ροεινό της Αρκαδίας.  Από το 1915 και μετά άρχισαν σιγά σιγά να μένουν εκεί όλο το χρόνο. Αγόρασαν χωράφια από τους κατοίκους του αγίου Αδριανού και αργότερα πήραν κάποιες μερίδες από τα χτήματα που μοίρασε η Μονή Καρακαλά στους αγρότες της περιοχής.

Έτσι δημιουργήθηκε ο αγροτοκτηνοτροφικός οικισμός του Προφήτη Ηλία, ο οποίος δεν ξεπέρασε ποτέ τις είκοσι πέντε με τριάντα οικογένειες και τους εκατόν τριάντα με εκατόν πενήντα κατοίκους.
Την δεκαετία 1920 – 1930 έκτισαν στην κορυφή του θεόρατου βράχου ένα γραφικό εκκλησάκι προς τιμή του Προφήτη Ηλία. Θεωρούνται τυχεροί οι προσκυνητές του, διότι από εκεί έχουν τη δυνατότητα να απολαύσουν τη πανοραμική ομορφιά του αργολικού κάμπου και του αργολικού κόλπου. Το βλέμμα απλώνεται από βορρά προς νότο από τις Μυκήνες μέχρι τα Ίρια και κοιτάζοντας προς τη Δύση βλέπουμε τις κορυφές του Αρτεμισίου και του Πάρνωνα.

Οι οικογένειες ήταν όλες πολυμελείς. Σχολείο πήγαιναν τα παιδιά στον Άγιο Αδριανό με τα πόδια (τέσσερα χιλιόμετρα). Όλοι οι δάσκαλοι (πλην της κ. Σούλας Φλέσσα) μας θεωρούσαν παιδιά ενός κατώτερου Θεού. Η πρόοδος των παιδιών της εποχής εκείνης ήταν ασήμαντη. Ένας τελείωσε τη Νομική και ένας το Γυμνάσιο. Το σχ. έτος 1956 – 1957 ιδρύθηκε σχολείο στο χωριό και από τότε το 80٪ των μαθητών σπούδασαν και έφυγαν από το χωριό.
Σήμερα οι εναπομείναντες κάτοικοι ασχολούνται, οι περισσότεροι με γεωργικές καλλιέργειες.
Το ανωτέρω κείμενο μας χαρίζει ο Δημήτρης Μάλιος σ.δάσκαλος που κατάγεται από το τον Προφήτη Ηλία και διαμένει στο 'Αγιο Ανδριανό.
Β' μέρος
Η γεωγραφική αργολική αυτή ακρούλα είναι απλωμένη στη πλαγιά ενός πανέμορφου αρχοντόβραχου κάτω από τον οποίο η παράδοση θέλει να βρήκε απάγκιο από το πολύ κρύο που έκανε τότε και από την έλλειψη μέσων για θέρμανση του πρώτου κατοίκου της περιοχής. Από τότε ευτυχισμένοι και αγαπημένοι όλοι εκεί ζούσαν βόσκοντας τα αιγοπρόβατά τους, καματεύοντας τη γη αδιάκοπα, και αποθηκεύοντας, άφθονες τροφές για ζα και ανθρώπους. Για κοινό τόπο συνάντησης ανταλλαγής εμπειριών, απόψεων και αγροτογεωργοκτηνοτροφικών γνώσεων είχαν οικία με ευρύχωρη αυλή και τράπεζα μεγάλη και καλόκαρδη οικοδεσπότισσα προσφέρουσα γλυκόπιοτο καφέ. Οι Λαγκαδιανοί έμπειροι πετρομάστορες είχαν αναλάβει την κατασκευή πανέμορφων μαντριών που έδεναν μορφολογικά με το γιγάντιο βράχο περιμετρικά πάνω από το κεφάλι τους. Και η ζωή κυλούσε σαν ποταμάκι και πότιζε τους κατοίκους με γάλα, υγεία, φιλία και προκοπή και ο καθείς με τη σειρά του περίμενε το όμορφο τέρμα να παραδώσει την σκυτάλη στον επόμενο. Αλλοίμονο αν γνώριζε πως κάποτε ας πούμε σήμερα θα ήταν αυτός ή τα παιδιά του υποχρεωμένα να υπακούσουν σε οθωμανικής έμπνευσης και ευρω-παϊκής προέλευσης εντολές. Τέλος πάντων η γης είναι εδώ και αναγνωρίζει μόνο τα ιστορικά αφεντικά της και είναι έτοιμη να φιλοξενήσει νέες αναστάσεις.
Οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στον περήφανο βράχο του Αη-λιά και τους πρόβουνους φίλους του στη γύρω περιοχή - βλέπε παλιόκαστρο - για την απύθμενου κάλους θέα του αργολικού κάμπου που προσφέρουν στους θερινούς και μη επισκέπτες τους.
Φωτογραφία : Χρήστος Ρουμελιώτης

Κείμενα : Δημήτρης Μάλιος, Α' μέρος, Χρήστος Ρουμελιώτης Β' μέρος)
Αγιος Αδριανός (Κατσίγκρι)
Κυριακή, 18 Αυγούστου 2013
Τα κείμενα αυτά συνοδέυονται με φωτογραφίες σε slides είτε στο fb είτε στο Google αργότερα).