Hotel Blog Info: Η Μουριά, Ταβέρνα στο Καπανδρίτι

Γιώργιος Σκίτζος fb Gewrgios Skitzos
Έχω ξαναγράψει για το Γιώργο και για το μαγαζί του. Ο Γιώργος είναι ένα αγνό και τίμιο παιδί ένας αγνός εστιάτορας ένα χαρισματικό άτομο που κατέχει ένα πολύτιμο λίθο καθαρή καρδιά ξάστερο μυαλό γνωρίζει τι θέλει ο ίδιος τι προσδοκεί ο πελάτης ξέρει την απλή οικονομία της αγοράς του μαγαζιού του και του κράτους. Γνωρίζει σε τι εποχή ζούμε έχει ήσυχη τη συνείδηση του ευθυγραμμιζόμενος πολιτικά με ο,τι πιο υγιές και σύγχρονο ρεύμα υπάρχει στον ορίζοντα. Είναι χαμογελαστός αισιόδοξος ομιλητικός με τους πελάτες και τους περαστικούς από τον δρόμο μικρό αλλά συμπαθητικό κόμβο. Καπανδρίτι το χωριουδάκι ριγμένο στις πλαγιές ενός οροπεδίου λίγο πριν πιάσει κάποιος κορυφή του βουνού τάδε και μετά την κατηφόρα με την μοναδική θέα του Ευβοϊκού για Κάλαμο και Αγίους Αποστόλους.

"Η Μουριά" η ταβέρνα του είναι εύκολα ορατή από το δρόμο. Μόνο που φέτος μια εισαγόμενη αρρώστια φυτών όπως του φοίνικα με ένα τεράστιων δυνάμεων σκουλίκι ίσαμε με ένα δάκτυλο και η ιπτάμενη νύμφη του έκαναν ζημιά και της αφαίρεσαν προσωρινά την απώλεια ανεμελιά σκιά δηλαδή τις έντεχνα μακριές κλωνάρες σκιάς την ημέρα. Όμως. Δεν πειράζει καθόλου. "Η Μουριά" ανοίγει μόνο βραδυνές ώρες εκτός νομίζω Κυριακές. Υποδέχεται ντόπιους ζευγάρια συνταξιούχους παιδιά γνωστούς άγνωστους στην όμορφη γωνιά τους και τους μιλά στην καρδιά του μέσω βεβαίως του κυρίου Γιώργου που είναι και ο εκπρόσωπός της από το ανθρώπινο είδος. Ο,τι καλλίτερο.

Σήμερα 24/5/2025 επιστρέφοντας από Κάλαμο τη βίλα Hestia δηλαδή πείνα για φαγητό είχε χτυπήσει κόκκινο σταμάτησα να τον δω και να του πω μια καλησπέρα. Απολαμβάνει κανείς την ευγένεια του το χαιρετισμό του και είμαι ένας από αυτούς που τους αρέσει. Στο μαγαζί του δεν έρχεται οποίος και όποιος τύπος ανθρώπων. Με κάποιο αυτόματο τρόπο έρχονται άνθρωποι οικείοι χαλαροί ανέμελοι ή τουλάχιστον προσωρινά αποφασισμένοι να χαρούν το γνήσιο μενού του Γιώργου που όπως λέει περιέχει λιγοστούς κωδικούς. Μόλις καθήσει ο πελάτης όπου του αρέσει και συμφωνεί ο κ. Γιώργος κάθεται μαζί του και επικοινωνεί τα προτεινόμενα από το προφορικό κατάλογο. Διορθώνει έντεχνα το πελάτη κατά την παραγγελία του πιάτου αν του ζητά πράγμα πιο απλά από το στάνταρ look του πιάτου. Όχι δεν θα χαλάσει τη ποιότητα της παρουσίασης για μικρό πράγματα γαρνιτούρα. Θα βάλει αυτό που πρέπει. Πχ η χοιρινή μπριζόλα ψημένη στα κάρβουνα σερβίρεται σε μεταλλική ανοξείδωτη ξενοδοχειακή πιατέλα με γαρνιτούρα ψημένη πιπεριά και ψημένη τομάτα και ωραίες τηγανιτές πατάτες της ώρας. Το κρέας στα κάρβουνα. Που τέτοια τύχη αλλού! Για αξιακή αρχή έχει ότι στο πιάτο δηλαδή <<το είδος τα υλικά και το ντεκόρ πρέπει να δίνουν μια προστιθέμενη αξία παραπάνω από αυτό που πληρώνει ο πελάτης ώστε αυτό να αποτελεί το προσκλητήριο για μια επόμενη φορά>>

Έτσι απόλαυσα ένα απλό και πλούσιο σε γεύση μενού με μια δροσερή μπύρα. Ταυτόχρονα χωρίς να το θέλω και όταν δεν χάζευα στο κινητό γινόμουν ακουστικός μάρτυς απλών αλλά πανέμορφων ιστοριών, εμπειριών από εκδρομές ΚΑΠΗ και κατοίκων του χωριού πχ στην Άγιο Νεκτάριο της Αίγινας. Άλλων ιστορίες από τις δουλειές της ημέρας και ό,τι άλλο. Όλα ακούγονταν πολύ όμορφα εκεί κάτω από τη μουριά που τα φύλλα της δανείζονταν τη σκιά των ωρών της νύχτας για να προσφέρουν κάτι που αυτή το καιρό δεν μπορούσαν!

Ο κ. Γιώργος πηγαινοέρχονταν συνεχώς στις παρέες ενδιαφερόμενος για την εξέλιξη των γευμάτων. Α ναι διαθέτει και καλό λευκό κρασάκι ίσως από το οινοποιείο της περιοχής. Σίγουρα θα το επισκεφθώ και θα σας κάνω ενημέρωση. Ρεπορτάζ. Οινότρια Γη. Αφοί Λαζαρίδη.

Όταν κάθομαι σε κάθε μαγαζί κοιτάω τι ενδιαφέρον υπάρχει γύρω μου δηλαδή τις προστιθέμενες αξίες στο κύριο προϊόν του μαγαζιού ντεκόρ κλπ φυσικά και τον ανθρώπινο παράγοντα που παίζει πρώτο ρόλο. Την προσοχή μου τράβηξαν και πάλι οι δύο παλιές Ρόδες κάρου. Όχι. Μια είχε και πρόσθεσε και μια άλλη. Τρομερές αξίες. Σωστά τις τοποθέτησε φάτσα στο δρόμο και τους πρόσθεσε ακόμη προστιθέμενη αξία επ' αυτών! Παραδοσιακούς κουβάδες ως γλάστρες με φυτά κοράλι. Α τι όμορφα και ταπεινά τα λουλουδάκια που ήταν σαν κοπελίτσες με ριχτά μαλάκια που ήσαν σαν δοντάκια από χτένα! Ωραίο θέμα για φωτογραφία και πήρα μερικές. Κάλεσα και το κύριο Γιώργο και τον έβαλα στο στρογγυλό κάδρο που δέχτηκε με χαρά και με χαμόγελο! Έχω συναντήσει περιπτώσεις που αρνούνται άππαα_ππάα όχι όχι να λένε όχι φωτογραφίες λες και θα τους φάνε/φάω. Πήρα και άλλη μία το φαγητό αργότερα χωρίς να έχω άλλα κουράγια λόγω κούρασης και ώρας που είχε πάει 22.00 η ώρα και ήθελα και μισή ώρα για Αθήνα 30 χιλιόμετρα.