20/7/2025. Ήταν ένα αναμενόμενο καυτό Σαββατοκύριακο. Έτσι είχαν πει τα δελτία και το είχα μάθει πλαγίως από φίλους. Δεν ακούω - βλέπω tv. Από Ναύπλιο Κιάτο Μελίσσι Ξυλόκαστρο. Διανυκτέρευση Μελίσσι στο γλυκό Μελίσσι όπως λέει η Βούλα η Γκιολή αυτή η ευαίσθητη ποιήτρια των πατερικών χωμάτων και υδάτων του χωριού μου. Μια βαθειά λαχτάρα να το ξαναδώ και πάλι, λίγους μήνες από την προηγούμενη επίσκεψη. Βλέπετε εδώ οδοιπορικό. Η ατζέντα ήταν αυστηρή με συγκεκριμένα ονόματα φίλους και συγγενείς να συμπληρώνουν το κατάλογο των συναντήσεων που είχε μείνει ανοιχτός.
Στο Κιάτο είδα την Κατερίνα Γιαννάκαινα.
Οι δύο πίνακες του Χρήστου βρήκαν το κατάλληλο αποδέκτη. Ένας ωραίος φάρος και ένα ήλιος. Χάρηκε πολύ γιατί ο ήλιος ☀️ θα διακοσμούσε το σαλόνι της και ο φάρος για την art φίλη της.
Η συνέχεια στο Μελίσσι. Επικοινωνία ραντεβού με Γιώργη Κριτσιλίγκο Βούλα Γκιολή αδελφό μου Μίμη Ρουμελιώτη Ελένη Ζαφειροπούλου (Αδρακτά). Διαδοχικές συναντήσεις με Νατάσσα Ρουμελιώτη ανηψιά μου, Γιώργο Κριτσιλίγκο φίλο, τον Κώστα Αμαξόπουλο γιο της Μαριέτας, φίλη της θείας μου της μακαρίτισσας Ζωής Σούρλου.
Συνεχίζεται ... Σήμερα 12/9/2025.
Του Χρήστου το καφενείο είναι πλέον το σημείο συνάντησης πολλών νεότερων και παλαιότερων Μελισσιωτών και άλλων αναγνωρίσιμων και μη του χωριού. Βλέπετε η σύνθεση των κατοίκων αλλάζει με τα χρόνια άλλοι φεύγουν οριστικά και άλλοι έρχονται από άλλα μέρη πχ Αθήνα επιλέγοντας το Μελίσσι για οριστική κατοικία. Συγκινήθηκα που γνωρίστηκα με το γιο της Μαριέττας. Η Μαριέττα ήταν φίλη της θείας μου της Ζωής πολύ γλυκιά και ευγενική φυσιογνωμία και θυμάμαι πολλές ωραίες στιγμές στο σπίτι της στο κάτω Μελίσσι (λυόμένο). Για αυτές τις στιγμές μιλήσαμε με το γιο της.
Στη συνέχεια μετά από συνεννόηση με τον αδελφό μου βρέθηκα στο Ξυλόκαστρο για μια σύντομη επίσκεψη και παράδοση δύο έργων του γιου μου στη Ρούλα ένα για το σπίτι της και ένα για το μαγαζί καφέ μπαρ εστιατόριο του γιου της έξω από το Ξυλόκαστρο. Ήλιο και φάρο. Με την ευκαιρία της επίσκεψης παρουσίασα στην Ρούλα Καμπάρδη το φάκελλο άλμπουμ των φωτογραφιών της Γιάννας Χρήστου.
Επιστροφή στο Μελίσσι για φαγητό στου Χρήστου το καφενείο ακόμη μια υπέροχη γεύση. Σουτζουκάκια και χόρτα. Νομίζω κατέβηκε και η Νατάσσα και τα είπαμε. Το Γιώργο και την Βούλα δεν τους είδα αμέσως αλλά κατόρθωσα να αφήσω δύο καδράκια για τη Βούλα στο φούρνο του Μελισσίου (Ρούλα). Την άλλη μέρα ήρθε και με βρήκε ο Γιώργος του παρέδωσα ένα καδράκι (*) από τα ποιήματά μου για το Μελίσσι.
Ιδιαίτερη συγκίνηση ένιωσα στου Θόδωρα του Λιακόπουλου του ξενοδόχου, όπως πάντα. Του παλιού καλού μου φίλου και συμμαθητή στην Ανωτέρα Σχολή Τουριστικών Επαγγελμάτων Ρόδου 1972-1974! Σεβόμαστε ο ένας τον άλλο και βλεπόμαστε σταθερά. Η επίσκεψη μου είχε να κάνει με μια ποιητική συλλογή του φίλου μου ποιητή Ιδίωμα ξύλου νομίζω θα βρω το λινκ. Του χάρισα ένα καδράκι με ένα ποίημα μου το βιβλίο και άλλο ένα καδράκι με ποίημα και φωτογραφία για τον έξ' σου αγαπημένο γιό του Δημήτρη. Εκεί στην αυλή του ξενοδοχείου του με θέα πισίνα και θάλασσα απόλαυσα ένα πολύ ωραίο δείπνο ψητή τσιπούρα βλέπε φωτογραφίες. Πολύ ωραία. Παρέα μου έκαναν ο Βλάσσης ο Αδρακτάς και η Ελένη η οποίοι με τίμησαν με την αποδοχή των πινάκων του ζωγράφου Χρήστου (junior) και των μικρών κάδρων μου με τα ποιήματα για το Μελίσσι. Με συγκίνησαν πολύ καθώς στάθηκαν σε αρκετούς φακέλους από τη ζωή της Γιάννας. Φέτος ήταν τα τρίχρονα από την απώλειά της και μαζί μου είχα φέρει τους φακέλους που αποτυπώνουν στιγμές από τη ζωή της. Οι φάκελλοι βρίσκονται και στο διαδίκτυο αλλά είναι σε κλειστό blogspot και χρειάζεται e-mail και έγκριση για να το δείτε. Πολλές φορές όμως μένει και ανοιχτό για το public αν είστε τυχεροί..
Ήταν μια υπέροχη εμπειρία Μελίσσι με στοχευμένες συναντήσεις αγαπημένων προσώπων που μου έχουν προσφέρει πολλά και καλά συναισθήματα απαραίτητους Γόρδιους δεσμούς με την γενέτειρα μου.
Κάπου ενδιάμεσα νομίζω έκανα και το μπανάκι μου στη νοικοκυρεμένη και βραβευμένη με γαλάζια σημαία παραλία κάτω από το σπίτι του Γιώργη του Κριτσιλίγκου. Απόλαυσα το μπάνιο μου συμπλήρωσα τη συλλογή μου από πετρούλες από το Μελίσσι και πριν νυχτώσει "απέπλευσα" για το Ναύπλιο.. (!)
Περισσότερα ίσως από τις φωτογραφίες:
Περνώντας τις φωτογραφίες στο ποστ διαπίστωσα ότι έμεινα δύο μέρες στο Μελίσσι. Κοιμήθηκα σε κενό rbnb που μου διέθεσε ο αδελφός μου στο Μελίσσι το ίδιο με προηγούμενη φορά. Τέλεια. Το πρωί απόλαυσα τη θέα του ανατολικού Μελισσίου και πήρα φωτογραφίες. Μετά κατέβηκα προς τα κάτω.. και από' ότι θυμάμαι πήγα στου Λύρα..
Στο προγραμματισμό των συναντήσεων στο Μελίσσι είχα και απαραιτήτως και το Γιώργο και το Νίκο το Λύρα. Ήταν μια ειλημμένη απόφαση από 2 χρόνια πριν όταν είχαμε βρεθεί και συζητήσει πολύ. Του είχα υποσχεθεί να του διαβιβάσω / στείλω pdf με διάφορα ποιήματα από το blogspot μου και να του τα στείλω. Όμως κάτι τέτοιο δεν μπόρεσα να κάνω. Αντίθετα έμαθα από το Γιώργο πότε έρχεται ο Νίκος 21/8/2025 και ετοίμασα γι'αυτόν ένα ειδικό φάκελο με 20 Α4. Το ανέβασα και στο διαδίκτυο και αυτή είναι η διεύθυνση του:
Απολαύστε τα. Επίσης πήρα διάφορες αναμνηστικές φωτογραφίες μεταξύ μας καθώς επίσης και από λείψανα του λιατριβιού του Θιοφάνη πχ πέτρες πολτοποίησης ελαιοκάρπου.
Δεν παρέλειψα να περάσω και από το νεκροταφείο την Αγία Μαρίνα και να ανακαλέσω στη μνήμη μου πρόσωπα και στιγμές από άλλες ζωές! Respect. Το θεωρώ ατομική και οικογενειακή υποχρέωση. Με αφορμή αυτήν επίσκεψη γέννησα και μερικές σκέψεις που θα του της εκφράσω κατά ιδίαν στον αδελφό μου και το (ξ)άδελφο μου το Μάνο το Πασσά.
(*) Σημείωση:
Φυσικά έχω και αρκετούς άλλους άλλους αγαπημένους στο χωριό και στην Αθήνα από το χωριό που θέλω να τους προσφέρω καδράκια να με θυμούνται. Και αυτό θα γίνει εν καιρώ. Από τους πιο κοντινούς μου και αδελφικούς μου φίλους αναφέρω το Βασίλη τον Μπελεσιώτη με τη Ρούλα και άλλους ..
Την Ρούλα την είδα πρόσφατα μαζί με τη εξαίρετη Βούλα του Γκιολή στη Νέα Φιλαδέλφεια και τους έχω αφιέρωση ποστ. Τότε δεν είχα ξεκινήσει τα καδράκια. Επιφυλάσσομαι.
Κιάτο στη Κατερίνα Γιαννάκαινα
Θαμώνες
Respect.
Ένα βλέμμα μια σκέψη φόρος τιμής
Respect.
Ένα βλέμμα μια σκέψη φόρος τιμής.
Respect.
Ένα βλέμμα μια σκέψη φόρος τιμής.
Respect.
Ένα βλέμμα μια σκέψη φόρος τιμής.
Respect.
Ένα βλέμμα μια σκέψη φόρος τιμής
Respect.
Ένα βλέμμα μια σκέψη φόρος τιμής.
Resoect.
Ένα βλέμμα μια σκέψη φόρος τιμής.
Respect.
Ένα βλέμμα μια σκέψη φόρος τιμής.
Respect.
Ένα βλέμμα μια σκέψη φόρος τιμής.
Respect.
Ένα βλέμμα μια σκέψη φόρος τιμής.
Respect.
Ένα βλέμμα μια σκέψη φόρος τιμής
Respect.
Ένα βλέμμα μια σκέψη φόρος τιμής
Respect.
Ένα βλέμμα μια σκέψη φόρος τιμής.
Respect.
Ένα βλέμμα μια σκέψη φόρος τιμής
Respect.
Στην Αγία Μαρίνα. Φόρος τιμής respect στους προγόνους φίλους γνωστούς γείτονες. Δεν είναι πρώτη φορά που το επισκέπτομαι..
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ :
Μαΐστρο παλιό-μαΐστρο έτσι εμείς τον μάθαμε να όμως που υπάρχει και η άλλη πλευρά η μαγική. Που νάναι εκείνες οι μάνες (μας) άραγε να ρίχνανε μια ματιά. Δεν μπορεί κάτι θα λέγανε.
Έχω χαρακτηριστική εκφώνηση της κυρά Βάσως όταν παρουσίαζε τη θέα του κάμπου και του Κορινθιακού βάθος Ξυλόκαστρο και βουνό της Παναγίας. Ανέβαζε τους ξένους στο μπαλκόνι (χωρίς κάγκελα) και τους έλεγε δύο λέξεις τραβηχτά "τι θέεεαααα"! Θα σου στείλω 2-3 φωτογραφίες από το μπαλκόνι του Νίκου του Λύρα που ήμουν προχτές θύμισε μου σε παρακαλώ αυτό το ωραίο όνομα της μητέρας σου που η μορφή της μου έχει μείνει ανεξίτηλη!
Υστερόγραφο: Κώστας Αμαξόπουλος. Γιος Μαριέττας και Μάνου. Μάνος Αμαξόπουλος πατέρας. Κουμπάρος και φίλος του Ανδρέα Καραμπέτσου. Μαριέττα: Από τους πρώτους παραθεριστές στο χωριό. 16 χρόνων. Γνώρισε την Μαρίκα Καραμπέτσου.
Συνάντησα και το Γιώργο το Ζορμπά το γιο του Τάκη στο καφενείο. Αυτός με αναγνώρισε. Πόσο χάρηκα!
«Το καλό φαγητό είναι αδιαπραγμάτευτη αξία! Είναι ένας σημαντικός παράγοντας των ανθρώπινων σχέσεων. Εχει σημασία πώς το επεξεργάζεσαι ή πώς το ξεφτιλίζεις. Στην ταινία λειτουργεί ως ένα μέσο για να εκφραστούν το πάθος, η αλληλεπίδραση μεταξύ δύο ανθρώπων, η ανάγκη να διεισδύσεις σε έναν άνθρωπο χωρίς λέξεις. Επίσης, το φαγητό μπορεί να μείνει στο μυαλό σου για πάντα αν φας κάτι πέρα από τα συνηθισμένα. Θεωρώ ότι οι σέφ είναι μεγάλοι καλλιτέχνες».
Σύμφωνα με το μύθο, η ομορφιά της Περσεφόνης θάμπωσε τον πανίσχυρο θεό του σκότους Πλούτωνα. Η γη άνοιξε και την κατάπιε. Αναζητώντας την, η Δήμητρα κατέφυγε στην Ελευσίνα.
No comments:
Post a Comment