Νεμέα (Χοσέ Μαρία ντε Ερέδια, μετάφραση: Φάνης Κωστόπουλος)
Μόλις εμπήκε ο Ήρωας στου δάσους τη γαλήνη
Και ψάχνοντας, τα φοβερά τ’ αχνάρια ακολουθούσε,
Μονάχα ένας βρυχηθμός την πάλη τους προδίνει.
Έδυσε ο ήλιος, χάθηκε∙ σιγή παντού κρατούσε.
Ανάμεσα στις αγκαθιές, τα βάτα, τα χωράφια,
Έντρομος παίρνει ο βοσκός της Τίρυνθας το δρόμο
Κι όταν κοίταξε πίσω του, με τρομαγμένα μάτια,
Βλέπει στου δάσους την αρχή θεριό, μεγάλο τρόμο.
Βγάζει κραυγή το φόβητρο σαν είδε της Νεμέας,
Που σ’ ένα αιμάτινο ουρανό άνοιγε τ’ άγριο στόμα
Και δόντια, χαίτη ανάστατη γίνονταν ένα σώμα,
Τι ο ίσκιος, που όλο μάκραινε στου σούρουπου την ώρα,
Καθώς το σώμα του Ηρακλή η λεοντή το ντύνει,
Θεριό μπερδεύει μ’ άνθρωπο, κι Ήρωα τέρας δίνει.
«Το καλό φαγητό είναι αδιαπραγμάτευτη αξία! Είναι ένας σημαντικός παράγοντας των ανθρώπινων σχέσεων. Εχει σημασία πώς το επεξεργάζεσαι ή πώς το ξεφτιλίζεις. Στην ταινία λειτουργεί ως ένα μέσο για να εκφραστούν το πάθος, η αλληλεπίδραση μεταξύ δύο ανθρώπων, η ανάγκη να διεισδύσεις σε έναν άνθρωπο χωρίς λέξεις. Επίσης, το φαγητό μπορεί να μείνει στο μυαλό σου για πάντα αν φας κάτι πέρα από τα συνηθισμένα. Θεωρώ ότι οι σέφ είναι μεγάλοι καλλιτέχνες».
Σύμφωνα με το μύθο, η ομορφιά της Περσεφόνης θάμπωσε τον πανίσχυρο θεό του σκότους Πλούτωνα. Η γη άνοιξε και την κατάπιε. Αναζητώντας την, η Δήμητρα κατέφυγε στην Ελευσίνα.
No comments:
Post a Comment