Βασίλη Μάρρος

(Το κυβιστικό Μελίσσι του Μάρρου)

Αυτή τη φορά προτείνουμε ένα εικαστικό ταξιδάκι στο χωριό μου, το Μελίσσι Κορινθίας με τη βοήθεια του ζωγράφου Βασίλη Μάρρου δανειζόμενοι υλικό από την επειτειακή έκδοση της Ελληνοαμερικανικής Ενωσης δηλ κείμενα που μιλούν για το Μάρρο του Μάνου Στεφανίδη και Νάνου Βαλαορίτη… Η παραμονή των φίλων του χωριού εκεί εξασφαλίζεται άνετα από δύο αξιόλογα ξενοδοχεία (Xylokastro beach και Hotel Lido) και πολλά ενοικιαζόμενα διαμερίσματα. Για το σημερινό Μελίσσι και τις ομορφιές του θα μιλήσουμε άλλη φορά...

Γράφει το περιοδικό Κρίκος, Νέα Υόρκη 1956 : «Ο ζωγράφος αυτός γεννήθηκε στο Μελίσσι της Κορινθίας 1897 και πέθανε σχετικά νέος, στην Καλιφόρνια στα 1954. Ήρθε στην Αμερική στα 1914. Σπούδασε ζωγραφική στη Νέα Υόρκη και στον Αγιο Φραγκίσκο, την πρώτη του δε έκθεση, την οργάνωσε στη Νέα Υόρκη στα 1938 με 21 έργα του τέμπερας. Ο Μάρρος είχε πολύ ταλέντο, αναμφιβόλως και ασφαλώς το μέλλον του ανήκε, όπως δείχνει το έργο που εγκατέλειψε. Φαντασία πλούσια ο Μάρρος, εμπνέονταν τόσο από τον κόσμο του αφηρημένου, όσο και από της πραγματικότητας οπότε, όμως, το θέμα του διατηρούσε μονάχα τα εξωτερικά του χαρακτηριστικά, δοσμένα με μιαν απλότητα, που φανερώνει την καλή ποιότητα της δουλειάς του»….

Γράφει ο κριτικός Μάνος Στεφανίδης: «Από την Κορινθία στο Σαν Φραγκίσκο η απόσταση είναι και γεωγραφική και ψυχολογική. Στις ελαιογραφίες της Κορινθίας διαβλέπει κανείς το τεκτονικό χαρακτήρα του Cesanne και την κλασικότητα της μορφής. Υπάρχει στα σωζόμενα έργα του μία σύνθεση που θα μπορούσαμε να την ονομάσουμε επίσης Ελληνική εικόνα, γιατί σ’ αυτή συνυπάρχουν σε ψυχρές κυανές αποχρώσεις μια πρισματική φιγούρα σαν τον manequin της Pittura Metafisica κι ένας ελληνικός κίονας a la De Chirico ή a la Παρθένης… Ο Βασίλης Μάρρος είναι πολιτικοποιημένος και θεωρεί ότι τέχνη και δημοκρατία βαδίζουν μαζί. Αντιλαμβάνεται, με άλλα λόγια, ότι η δημιουργία είναι το ένα παράγωγο του ανθρώπινου φόβου εμπρός το θάνατο, το άλλο είναι η θρησκεία… Πάντως είτε δεχθεί κανείς την διφυή δημιουργία του Μάρρου – ταυτόχρονη παραγωγή πειραματικών και πιο συμβατικών έργων - είτε όχι, ένα είναι γεγονός: σ’ όλες τις εκφάνσεις ο μυστηριώδης αυτός Καλιφορνέζος από την Κορινθία παραμένει ένας ζωγράφος υψηλών προδιαγραφών. Και το κυριότερο: λόγω της ποιότητας του έργου του, όσο περισσότερο δίνονται απαντήσεις γύρω από την δημιουργία του τόσο περισσότερο αυξάνουν τα ερωτήματα και τα προβλήματα που η ίδια αυτή δημιουργία από τη φύση της θέτει»…

Γράφει ο ποιητής και κριτικός Νάνος Βαλαορίτης : «Το 1929, όταν επιστρέφει στην Ελλάδα ζωγραφίζει το χωριό του το Μελίσσι, κυβιστικά, με τις κόκκινες στέγες του που εστιάζονται κυκλικά γύρω-γύρω, και κάνει εξαιρετικές ακουαρέλλες, πιο παραδοσιακές, με απόψεις του Κορινθιακού»… «Δεν πιστεύω σε θεωρίες. Εργάζομαι με το συναίσθημα και στηρίζομαι στις εμπειρίες μου για να εκφραστώ. Η ζωγραφική είναι ένα προσωπικό δημιούργημα μέσα από την τεχνική ικανότητα και την φαντασία. Τροποποιώ την πραγματικότητα μέσα από τη σχέση των μορφών του χρώματος και του σχεδίου. Αφού ο σκοπός της ζωγραφικής είναι η δημιουργία, κάθε νέο έργο πρέπει να είναι και μια περιπέτεια, όπως την αντιλαμβάνεται η προσωπική μας ευαισθησία»… λέει ο ίδιος και το αφήνει γραπτό...

Ποίημα αφιερωμένο στο Β. Μάρρο
Γεννήθηκα στο Άνω Μελίσσι
Μέσα στη ζωντανή τη φύση !
Ζωγράφισα την ονειρεμένη νεκρή φύση !
Λάτρεψα την υποκριτική
Το θέατρο και τη μουσική
Αλλά και το κίνημα των μαύρων στην Αμερική !
Ερωτεύτηκα την μοντέρνα Academie !
O joli tres joli Paris !
Αγάπησα τη μεταφυσική !
Ω! Ωραία (Ρ)(ρ)ώμη φουτουριστική !
Όρκο σας δίνω πινελιά !
«Δεν εγκαταλείψω ποτέ το Μελισσάκι μου πνευματικά !
Θα μείνω για πάντα δικός του εικαστικά !
Μες στην ελληνική παραδοσιακή του φορεσιά !
Και μέσα στη καρδιά του με τη σπάνια ομορφιά» !

Για τον Vassilis Marros (Βασίλη Μαυρατζά) (1897-1954)
Χρήστος Ρουμελιώτης 23/2/2004 10:47:18 μμ