«Το καλό φαγητό είναι αδιαπραγμάτευτη αξία! Είναι ένας σημαντικός παράγοντας των ανθρώπινων σχέσεων. Εχει σημασία πώς το επεξεργάζεσαι ή πώς το ξεφτιλίζεις. Στην ταινία λειτουργεί ως ένα μέσο για να εκφραστούν το πάθος, η αλληλεπίδραση μεταξύ δύο ανθρώπων, η ανάγκη να διεισδύσεις σε έναν άνθρωπο χωρίς λέξεις. Επίσης, το φαγητό μπορεί να μείνει στο μυαλό σου για πάντα αν φας κάτι πέρα από τα συνηθισμένα. Θεωρώ ότι οι σέφ είναι μεγάλοι καλλιτέχνες».
Στην πόλη των Αειναυτών, την «κωπηλάτιδα πόλη» όπως αποκαλούσαν οι αρχαίοι την Ερέτρια (ερέττω=κωπηλατώ), είναι αφιερωμένη η έκθεση που ετοιμάζει το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο (20 Απριλίου - 30 Αυγούστου 1020) σε συνεργασία με την Ελβετική Αρχαιολογική Σχολή στην Ελλάδα.
Εγκαίνια στην Ακρόπολη; Γιατί όχι; Μετά το Πάσχα τα αναστηλωμένα μνημεία της Ακρόπολης, ο Παρθενώνας και τα Προπύλαια, θα παραδοθούν και επίσημα στο κοινό. Μη φανταστείτε πως είναι η πρώτη φορά στην ιστορία τους που εγκαινιάζονται, μετά την πρώτη παράδοσή τους από τον Φειδία. Η ολοκλήρωση κάθε μεγάλης επέμβασης συνοδεύεται από μια μικρή ή μεγάλη τελετή, που ήταν πάντοτε αναγκαία (όπως και σήμερα) για λόγους συμβολικούς και πραγματικούς. Γιατί τα έργα αυτά, στο παρελθόν αλλά και σήμερα, έγιναν κατεξοχήν με θυσίες του ελληνικού λαού..
Χρειάστηκαν τρεις δεκαετίες για να υψωθεί, αλλά χαλάλι. Εργο των Τσουμί-Φωτιάδη, κατασκευσμένο με τα πιο σύγχρονα υλικά, αιωρείται πάνω από μια αρχαία γειτονιά της Αθήνας, "συνομιλεί" απ' ευθείας με τον Παρθενώνα και, εν αναμονή της επιστροφής των Μαρμάρων, στεγάζει εκατοντάδες γλυπτά του Ιερού Βράχου, πολλά από τα οποία δεν είχαμε δει ποτέ. Ενα μουσείο που τόνωσε την εθνική μας υπερηφάνεια και αναθέρμανε τις σχέσεις μας με την πολιτιστική μας κληρονομιά.
Μια ανάσα από το «ποτάμι», μεταξύ Λένορμαν και λεωφόρου Αθηνών, στο ύψος του νέου Χρηματιστηρίου, πίσω από ένα τείχος γυάλινων κτιρίων πολυεθνικών και εν μέσω ταπεινών βιοτεχνιών, άχαρων πολυκατοικιών, χωματόδρομων και χαλασμάτων, κρύβεται μια όαση: ένα κατακερματισμένο πάρκο 130 στρεμμάτων, μοναδικό αποκούμπι δροσιάς για τους κατοίκους της περιοχής αλλά και νυχτερινό καταφύγιο για απόκληρους, ναρκομανείς και αστέγους, μ' ένα γηπεδάκι ποδοσφαίρου στην άκρη του και μια λιλιπούτεια παιδική χαρά, υπό τη φροντίδα του Δήμου Αθηναίων...
Μια θερμή χειραψία της υπερήφανης Αθηνάς και του γέρου βασιλιά Ερεχθέα στη μαρμάρινη στήλη, που απαριθμεί τα χρήματα και τους κρυμμένους θησαυρούς του Παρθενώνα. Το ταξιδιάρικο βλέμμα του Ερμή του Προπύλαιου, όπως τον φαντάστηκε ο γλύπτης Αλκαμένης.
Η «κατσούφα» κόρη του Ευθυδίκου, με τα κατακόκκινα χείλη της σφιγμένα εδώ και 2500 χρόνια. Και το τρυφηλό χαμόγελο του Μεγάλου Αλεξάνδρου σε ένα από τα λίγα πορτρέτα του. Ολα αυτά είναι ασφαλώς λεπτομέρειες. Κι όμως αυτές οι λεπτομέρειες, αποτυπωμένες γλαφυρά στις φωτογραφίες του Γιάννη Γιανέλλου, σε κερδίζουν ξεφυλλίζοντας το λεύκωμα για την «Ακρόπολη» που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Μίλητος», γραμμένο από την τέως έφορο Ακρόπολης Αλκηστη Χωρέμη-Σπετσιέρη
«Το «Διάζωμα» ανέλαβε το ρόλο υποκίνησης μιας ολόκληρης κοινωνίας. Ανέλαβε τη σύνδεση αυτής της κοινωνίας με το υπουργείο Πολιτισμού», μας έλεγε χθες χωρίς περιστροφές ο πρώην υπουργός Πολιτισμού και πρόεδρος της Κίνησης Πολιτών «Διάζωμα» Σταύρος Μπένος. Εχει σοβαρούς λόγους να αισθάνεται υπερήφανος και να το δηλώνει εμμέσως.
Οι κερκίδες του θεάτρου της Μεγαλόπολης όπως φαίνεται σύντομα θα υποδεχθούν και το σύγχρονο θεατρικό κοινό Η Κίνηση Πολιτών «Διάζωμα» για την αποκατάσταση των αρχαίων θεάτρων στην ελληνική επικράτεια κατάφερε αυτό που συνήθως φαντάζει για την ελληνική πραγματικότητα ακατόρθωτο: σε πείσμα της οικονομικής ύφεσης, σε πείσμα της κατάρρευσης της ελληνικής οικονομίας, εξασφάλισε χορηγίες απλών ιδιωτών, αλλά και κρατικών θεσμών που μέχρι πρότινος θα φάνταζαν απρόσιτες. Ενδεχομένως αστρονομικές.
Οι Αχαρνείς ή Μενιδιάτες, όπως θα τους λέγαμε σήμερα, κάθε άλλο παρά «τραχείς, απαίδευτοι κι άμουσοι» ήταν στην αρχαιότητα, όπως τους παρουσιάζει ο Αριστοφάνης στην κωμωδία του «Αχαρνείς».
Κλασική οικία στο Μονοπάτι Αχαρνών, δίχωρη, με μικρή ορθογώνια αυλή Είχαν κερδίσει σε πανελλήνιους μουσικούς αγώνες, είχαν βγάλει ιερείς, ιεροφάντες, γιατρούς, μάντεις, στρατηγούς, επιχειρηματίες, έναν τραπεζίτη και βιοτέχνη ασπίδων, ενώ και ο αρχιτέκτων του Ερεχθείου, ο Φιλοκλής, ήταν από εκεί.
Θυμίζουμε ότι στον Κεραμεικό έχουμε τα Θεμιστόκλεια τείχη, το Δίπυλον, δηλαδή την κεντρική είσοδο της πόλης, στην οποία κατέληγαν οι δρόμοι από τον Πειραιά, την Ακαδημία Πλάτωνος και την Ελευσίνα, όπως και την Ιερά Πύλη, την οποία χρησιμοποιούσαν για τις γιορτές των Ελευσινίων Μυστηρίων.
Το Αρχαίο θέατρο Οινιάδων, στο χωριό Κατοχή, φιλοξενεί κάθε καλοκαίρι παραστάσεις και συναυλίες Μικρά, μεγάλα, ένα που βλέπει τη γέφυρα Ρίου -Αντιρρίου, άλλο τον Αχελώο, ενώ όλα ανήκουν στις αρχαίες πόλεις: Μακύνεια, Καλυδώνα, Πλευρώνα, Οινιάδες, Στράτο και Αμφιλοχικό Αργος. Βέβαια δεν είναι όλα πλήρως ανασκαμμένα και κανένα αναστηλωμένο. Αποτελούν όμως ένα πολιτιστικό κεφάλαιο στο οποίο επενδύει ο νομάρχης Θύμιος Ν. Σώκος όπως και ο Σταύρος Μπένος διά του σωματείου «Διάζωμα», οι οποίοι οργανώνουν αύριο (7 μ.μ.) μια εκδήλωση στο Παπαστράτειο Μέγαρο Αγρινίου για την παρουσίαση της έκδοσης «Τα αρχαία θέατρα της Αιτωλοακαρνανίας» του Λάζαρου Κολώνα, της Μαρίας Σταυροπούλου-Γάτση και του Γιώργου Σταμάτη.
Σύμφωνα με το μύθο, η ομορφιά της Περσεφόνης θάμπωσε τον πανίσχυρο θεό του σκότους Πλούτωνα. Η γη άνοιξε και την κατάπιε. Αναζητώντας την, η Δήμητρα κατέφυγε στην Ελευσίνα.Ο μύθος της Περσεφόνης Οι Ελευσίνιοι της έδωσαν να πιει κυκεώνα, ένα ποτό φτιαγμένο από κριθάρι, νερό και δυόσμο. Η θεά όμως απαρηγόρητη έστρεψε το θυμό της στη γη εμποδίζοντας να βλαστήσει οποιοσδήποτε καρπός. Η πόλη απειλήθηκε με λιμό και τότε ο Δίας διέταξε τον Ερμή να φέρει πίσω την Περσεφόνη. Εντέλει αποφασίστηκε η κόρη να ζει έξι μήνες με τη μητέρα της και τους υπόλοιπους στον Αδη. Η Δήμητρα επέτρεψε στη γη της Ελευσίνας να ξανακαρπίσει κι έτσι θεσμοθετήθηκαν τα Ελευσίνια Μυστήρια.
Πριν από ενάμιση χρόνο, μαζί με τον χαμένο χρόνο αναζήτησε και τον χαμένο χώρο, στην έκθεσή του με τίτλο «Ο,τι μας απέμεινε», στα Εξάρχεια. «Το περιβάλλον αλλάζει τον άνθρωπο. Καθαρή καρδιά για τ' ακατόρθωτο Τη σημερινή εποχή, οι άνθρωποι νοιάζονται για τον εαυτό τους. Βλέπουν ο ένας τον άλλον εχθρικά», είχε δηλώσει τότε.
Συχνά συμβαίνει να ερωτάται κάποιος για τον Μάνο Χατζιδάκι και να αποκρίνεται με τον κοινότοπο, πια, τρόπο ότι είναι Ερωτικός συνθέτης, Μεγάλος Ερωτικός κ.λπ.
Ελπίζω πως όσοι προσδιορίζουν μόνο έτσι την αξία του Χατζιδάκι, να αντιλαμβάνονται τη βαθύτερη σημασία του χαρακτηρισμού αυτού, τουλάχιστον όπως τον εννοούσε ο ίδιος όταν έλεγε: «Η καλλιτεχνική συνεύρεση είναι πράξη ερωτική, αποτελεί μυστήριο ιεροτελεστίας, που για να αποκτήσει ουσιαστικό περιεχόμενο απαιτεί αυτοσυγκέντρωση και αυστηρή προετοιμασία τόσο από τον καλλιτέχνη όσο και από το κοινό».
Ενας σπουδαίος επιστήμονας μπορεί να είναι γοητευτικά αντισυμβατικός. Ενας δημόσιος λειτουργός αξίζει να θεωρείται επικίνδυνος για «εισαγωγή καινών δαιμονίων». Ο νομισματολόγος και επιγραφολόγος Ιωάννης Τουράτσογλου είναι όλα αυτά μαζί. Οι συνάδελφοί του τιμούν τα 35 χρόνια του στην Αρχαιολογική Υπηρεσία με την έκδοση «Κερμάτια Φιλίας». Κι εμείς του ζητήσαμε τη συνέντευξη που αρνιόταν πεισματικά όταν διηύθυνε το Νομισματικό Μουσείο και ξεχώριζε ανάμεσα στα μέλη του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου Θεσσαλονικιός, από γονείς Κωνσταντινουπολίτες, μεγάλωσε ανάμεσα στην πλατεία Διοικητηρίου και την πλατεία Δικαστηρίων στη χωμάτινη (τότε) οδό Ολύμπου. Διαπρεπής νομισματολόγος και επιγραφολόγος, πολύγλωσσος, ποιητής, ευρυμαθέστατος, πάνω από όλα άνθρωπος καλού γούστου, ευγενής και ευφυής, ο Ιωάννης Τουράτσογλου ξεχώριζε όπου τον συναντήσαμε. Είτε ως διευθυντής του Νομισματικού Μουσείου, είτε ως μέλος του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου, όπου διασκέδαζε την πλήξη του σκιτσάροντας τα πορτρέτα των παρισταμένων συναδέλφων του.
..................
Υπήρξε κάποιος που έδειξε πραγματικό ενδιαφέρον για τον πολιτισμό;
«Δεν είμαι σίγουρος ότι άκουγαν πάντοτε. Κι εγώ δεν ήμουν σε αυτούς που θα τους ενημέρωναν. Ηθελα πάντα να είμαι στην ομάδα έκπληξης και αναφοράς σε δύσκολα θέματα, αυτά που οι πολιτικοί λένε πως έχουν "πολιτικό κόστος" και εννοούν βέβαια "κομματικό κόστος" γιατί η πολιτική δεν φταίει σε τίποτα. Θα προτιμούσα, πάντως, να ήταν πιο συμμετοχική η δημοκρατία μας. Να έχουν μεγαλύτερη υπευθυνότητα όλοι οι πολίτες και οι δημόσιοι υπάλληλοι φυσικά. Στην Ελλάδα, πολύ φοβάμαι, οι πολίτες σπανίζουν. Αλλιώς θα προσέχαμε πού ρίχνουμε τα σκουπίδια, πού ορθώνουμε μια πολυκατοικία στερώντας τον αέρα από τους γύρω. Η τρύπα του όζοντος στη συνείδησή μας είναι πολύ μεγάλη».
..........
Τι θέση έχει η ποίηση και το χρήμα στη ζωή ενός νομισματολόγου;
«Η ζωή είναι ένα ποίημα. Αλλοι το διαβάζουν κι άλλοι το ζουν. Οσο για τον ποιητικό λόγο, δεν τον ξεχωρίζω από τον πεζό. Αν προσέξτε, πολλά από τα επιστημονικά μου κείμενα έχουν μια ποιητική χροιά. Κι επειδή δεν μπορείς να τεμαχίσεις την ψυχή ενός ανθρώπου, θέλω να πιστεύω ότι δεν θα μπορούσα να κατηγορηθώ για άσκοπο τεμαχισμό του εαυτού μου». *
Ενας φανταστικός ονειρικός κόσμος; Ενα κουτί γεμάτο αντικείμενα και χρώματα; Τα συναισθήματα που προκαλεί η έκθεση του Νίκου Στεφάνου στο Μουσείο Μπενάκη της οδού Πειραιώς μοιάζουν με την έκπληξη και τη χαρά του μικρού παιδιού μπροστά στο καινούργιο παιχνίδι.
Σε υποδέχονται οι μακέτες-μινιατούρες του από τις πολλές σκηνογραφικές του δουλειές στην Εθνική Λυρική Σκηνή, στο Εθνικό Θέατρο, στο Θέατρο Τέχνης κ.α. Στο ύψος του ματιού, και τοποθετημένες σε εσοχές μέσα στον μαύρο τοίχο, αυτές οι τρισδιάστατες λεπτοδουλεμένες κατασκευές σε μεταφέρουν νοσταλγικά σε ένα χειροποίητο και γι' αυτό πολύτιμο σύμπαν. Απέναντι, πάλι σε προθήκες, τα παιχνίδια και τα παιγνιώδη αντικείμενα του Στεφάνου, χρονολογημένα ήδη από τη δική του παιδική ηλικία.
Αυτό το μουσείο είναι πάντα γεμάτο από παιδιά. Μικρές άρκτοι, χαριτωμένες «αρκουδίτσες» όπως τις ονόμαζαν οι αρχαίοι πρόγονοι, μαρμάρινα κορίτσια του 4ου αιώνα π.Χ. με τρυφερό βλέμμα, πλεξούδες στα μαλλιά και πτυχωτούς χιτώνες -ορισμένα κρατούν ζωάκια στα χέρια τους- σχηματίζουν πομπή προς τη θεά Αρτεμη. Είναι τοποθετημένα στο κέντρο της αίθουσας, σε χαμηλή βάση, χωρίς προστατευτικό γυαλί και μπορείς σχεδόν να τα αγγίξεις! Η πομπή των παιδιών προς τη θεά Βρισκόμαστε στο Μουσείο της Βραυρώνας, οι εργασίες ανακαίνισης και η επανέκθεση των συλλογών του οποίου ολοκληρώθηκαν πριν από λίγο καιρό. Επίσημα εγκαίνια δεν έχουν γίνει ακόμα, αλλά όπως φαίνεται τα καλά νέα διαδίδονται από στόμα σε στόμα. Κυριακή πρωί, κι ενώ οι χριστουγεννιάτικες διακοπές καλά κρατούν επισκέπτες όλων των ηλικιών έχουν σπεύσει στο απομακρυσμένο μουσείο. Περιεργάζονται τα εκθέματα στις καινούργιες τους προθήκες, ενημερώνονται από τις λεζάντες και το εποπτικό υλικό, τριγυρνούν στις φρεσκοβαμμένες -στους τόνους του ανοιχτού καφέ- αίθουσες. Τα φλας ανάβουν πάνω από τα αγάλματα, υπό το διακριτικό βλέμμα των φυλάκων. Μερικοί επισκέπτες σχολιάζουν καθισμένοι στα δερμάτινα καθίσματα και ο θαυμασμός εκφράζεται... χαμηλόφωνα, σαν να βρίσκονται σε ναό.
Φορτωμένο εμπορεύματα ήταν το μυκηναϊκό πλεούμενο (μήκους έως 10 μέτρων) που πριν από 3.200 χρόνια τσακίστηκε στις βραχώδεις ακτές της νησίδας Μόδι ή Λιοντάρι στον Αργοσαρωνικό. Αν και δεν είναι πολύ σαφές τι κουβαλούσε στο τελευταίο ταξίδι του το μικρό αυτό καράβι στους κατοίκους των γύρω περιοχών, πολλά μπορεί κανείς να υποθέσει, βλέποντας τους είκοσι πιθαμφορείς και τις υδρίες που έχουν συνολικά ανελκυστεί από τον βυθό της θάλασσας.
Είναι ο αρχαιολόγος που όταν έφτασε, πριν από 35 χρόνια, στην Ελλάδα, είπε ότι έφτασε στο σπίτι του.Στέφαν Μίλερ, 35 χρόνια στην Ελλάδα, νιώθει στη χώρα μας από την πρώτη μέρα σαν στο σπίτι του Εκανε ανασκαφές στην Αρχαία Νεμέα και έφερε στο φως σημαντικά ευρήματα, όπως το στάδιο που διεξάγονταν τα Νέμεα. Είναι ουσιαστικά ο... σύγχρονος «λέων» της Νεμέας.
Ο Στέφαν Μίλερ δημιούργησε ένα αρχαιολογικό πάρκο, κατασκεύασε ένα σύγχρονο αρχαιολογικό μουσείο και ξεκίνησε την αναστήλωση του ναού του Δία. Ηδη οι τρεις όρθιες κολώνες του ναού, από την αρχαιότητα, έχουν γίνει εννιά και το έργο της αναστήλωσης συνεχίζεται. Και όλα αυτά χωρίς κρατική βοήθεια. Μόνο με χορηγίες και δωρεές από την Ελλάδα και την Αμερική.
Ο «Ιντιάνα Μίλερ» δεν έχει σχέση με τον Σπίλμπεργκ ούτε με τον Χάρισον Φορντ, που ερμήνευσε εκείνο τον γοητευτικό καθηγητή Αρχαιολογίας, τον Ιντιάνα Τζόουνς, στην ομώνυμη κινηματογραφική ταινία.
Ο Στέφανος Μίλερ είναι ένας φιλήσυχος και καλοσυνάτος καθηγητής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου του Μπέρκλεϊ, γέννημα-θρέμμα του Goshen της Ιντιάνα των ΗΠΑ, που έζησε 38 ολόκληρα χρόνια τη δική του περιπέτεια στη χώρα μας για την αποκάλυψη των μνημείων ενός πανελλήνιου αρχαίου ιερού και την αναστήλωση ενός μεγάλου ναού. Του Νεμείου Διός που δεν ήταν κεραυνοβόλος και ερωτύλος, αλλά ευγενικός και πράος, προστάτης των ποιμένων και των ποιμνίων τους. Χάρη στους αγώνες του πράου και ευγενικού αυτού αρχαιολόγου βλέπουμε τα τελευταία χρόνια τον μεγαλοπρεπή αυτό ναό αναστηλωμένο στη Νεμέα.
Ο κηρυγμένος από το 1969 αρχαιολογικός χώρος που βρίσκεται στην είσοδο του χωριού Καλύβια (πρόσφατα μετονομάστηκε σε Αρχαία Φενεό) περιλαμβάνει εκτός από την Ακρόπολη και τις υπώρειές της, την αρχαία κρήνη, τα τείχη και το Ασκληπιείο των ελληνιστικών χρόνων που ανασκάφηκαν από την Ευαγγελία Πρωτονοταρίου-Δεϊλάκη (1958-1964)
Ενα θεματικό αρχαιολογικό πάρκο για να παίζουν τα παιδιά «τους άθλους του Ηρακλή» θα είναι σε λίγο πραγματικότητα. Προγραμματίζεται να στηθεί στον Δήμο Λέρνας (Ν. Αργολίδας), εκεί που ο Ηρακλής έκοψε τα κεφάλια της Λερναίας Υδρας. Τα μήλα των Εσπερίδων (φωτογραφία από εύρημα της Αρχαίας Ολυμπίας) θα βρουν τη θέση τους ανάμεσα στα εκπαιδευτικά παιχνίδια των 6 στρεμμάτων του πάρκου
Το όμορφο, δίπατο σπίτι, το οποίο ο Νικηφόρος Βρεττάκος ονειρευόταν να επιδιορθώσει από το 1972, για να γίνει πνευματικό κέντρο για νέους διανοούμενους, ολοκληρώθηκε με σχεδόν 40 χρόνια καθυστέρηση. από τούτο εδώ το σημείο."Η στερνή μου αναχώρηση θα γίνει / Γι' αυτό δεν θα πρέπει ν' απομακρύνομαι /Θα μου στείλει ο Ηλιος ένα αμάξι χρυσό / με ηνίοχα, ολόρθη, ντυμένη / στα ολόλευκα την αγάπη".
Από τον Αγιο Δημήτριο μέχρι το Αλατζά Ιμαρέτ και τα Λουλουδάδικα, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, θα γίνουν δεκαεφτά «οάσεις». Επειδή δεν περισσεύουν πια οι ελεύθεροι χώροι για αναψυχή, η Διεύθυνση Βυζαντινών σκέφτηκε να διαμορφώσει κατάλληλα αυτούς που περιβάλλουν δεκαεφτά μνημεία. Στον περιβάλλοντα χώρο του Αγ. Δημητρίου (φωτογρ.) και της Αχειροποιήτου θα γίνει επιπλέον και ανασκαφική διερεύνηση
Να κι ένα έργο αναβάθμισης μνημείων του ιστορικού κέντρου μιας σύγχρονης πόλης που για να πργματοποιηθεί δεν χρειάζεται το υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού. «Η αναστήλωση και η ανάδειξη της αρχαίας αγοράς της Κω αρχίζουν άμεσα», μας έλεγε με ενθουσιασμό η διευθύντρια του Αρχαιολογικού Ινστιτούτου Αιγαιακών Σπουδών, Αγγελική Γιαννικουρή, μετά την έγκριση των σχετικών μελετών από το ΚΑΣ.
Ανακτορική μινωική πόλη ήταν πιθανότατα και τα Χανιά, όπως η Φαιστός και η Κνωσός. Υπέρ αυτής της άποψης συνηγορούν τα ευρήματα σωστικών ανασκαφών ιδίως των τελευταίων χρόνων στη σύγχρονη πόλη των Χανίων, η οποία έχει κτιστεί πάνω στην αρχαία...
Η σφραγίδα του «Δεσπότη Θηρών» (1420-1400 π.Χ.) από τον επονομαζόμενο «Τάφο του Γενάρχη». Βρέθηκε στη συνοικία Αγιος Ιωάννης (ανασκαφή Κουκλάκη) Μεγάλο τμήμα του μινωικού κέντρου έχει βρεθεί σε οικόπεδα της παλιάς πόλης, στον λόφο Καστέλι. Στην ίδια περιοχή βρέθηκαν πινακίδες Γραμμικής Β (1300 π.Χ.) στα έργα διάνοιξης αγωγού αποχέτευσης και στη συνοικία Αγιος Ιωάννης στον επονομαζόμενο «Τάφο του Γενάρχη» (ανασκαφή Κουκλάκη) η σφραγίδα του «Δεσπότη Θηρών» (1420-1400 π.Χ.). Στη σφραγίδα δεσπόζει η μορφή ενός νέου άνδρα όρθιου με την πόλη στα πόδια του, που απεικονίζεται σε παραθαλάσσιο λόφο. Η παράσταση αυτή είναι, σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, μοναδική στη μινωική τέχνη
Αν η πιο αυθεντική βιογραφία ενός ζωγράφου είναι τα έργα του, τότε δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός για να καταλάβει τον Θεόφιλο. Αυτόν τον γνήσιο λαϊκό ζωγράφο που αμφισβητήθηκε, χλευάσθηκε και αναγνωρίστηκε καθυστερημένα.
No comments:
Post a Comment