Της αγάπης ελιές - Πάμε Κυψέλη - Φωκίωνος... μία ελίτσα
στην άκρη του πεζοδρομίου μέσα σε μία γλάστρα και μία κυρία που κοντοστάθηκε
και χάιδεψε τα φυλλαράκια της στάθηκε αφορμή για μία χαλαρή βολτίτσα στη
Φωκίωνος και την απόσπαση digital εικόνων
από την όμορφη αυτή γωνιά της Αθήνας... πολλά έχουν γράψει οι ειδικοί που
γνωρίζουν την ιστορία της μακρόστενης αυτής πλατείας με τα πολλά πλατάνια τα
οποία μαρτυρούν υπόγεια ύδατα και ροές του πάλαι ποτέ ρέματος του Λεβίδι που
κατέβαινε από τα Αγχαίσμια όρη... σιωπηλό αλλά όχι άλαλο το σιντριβάνι κατά
καιρούς με τα νερά του συνομιλεί με τους γιγάντιους ευκαλύπτους...
Των κυριών τα βλέμματα κερδίζω
και την συμπάθειά τους μαγνητίζω
Των κυριών τα βλέμματα κερδίζω
και την συμπάθειά τους μαγνητίζω
Τα χάδια στα φύλλα αισθάνομαι
Και την αγάπη τους διαμοιράζομαι
Στην άκρη του δρόμου δεν βαριέμαι
Και με περαστικούς κάθε μέρα τα λέμε…
Αυτά είπαν οι ελιές και τα υπόλοιπα οι φωτογραφίες… ραντεβού λοιπόν στην πράσινη αλλά και εικαστική Φωκίωνος...
ΧΡ 2020-01-05 Κυψέλη
ΧΡ 2020-01-05 Κυψέλη
«Το καλό φαγητό είναι αδιαπραγμάτευτη αξία! Είναι ένας σημαντικός παράγοντας των ανθρώπινων σχέσεων. Εχει σημασία πώς το επεξεργάζεσαι ή πώς το ξεφτιλίζεις. Στην ταινία λειτουργεί ως ένα μέσο για να εκφραστούν το πάθος, η αλληλεπίδραση μεταξύ δύο ανθρώπων, η ανάγκη να διεισδύσεις σε έναν άνθρωπο χωρίς λέξεις. Επίσης, το φαγητό μπορεί να μείνει στο μυαλό σου για πάντα αν φας κάτι πέρα από τα συνηθισμένα. Θεωρώ ότι οι σέφ είναι μεγάλοι καλλιτέχνες».
Σύμφωνα με το μύθο, η ομορφιά της Περσεφόνης θάμπωσε τον πανίσχυρο θεό του σκότους Πλούτωνα. Η γη άνοιξε και την κατάπιε. Αναζητώντας την, η Δήμητρα κατέφυγε στην Ελευσίνα.
No comments:
Post a Comment