Covid-19. Δρομοκορονοϊόλατρεία το κορονοϊοκαιρό στην Αθήνα, με 350 φωτό, κορονοϊοφήγημα με blogolinks και χωρίς λεφτό-φυλλα. Αφιέρωμα στον Αμάραντο Σπυριάδη.

 Ένας καταγάλανος ουρανός με ένα λαμπρό ήλιο αποφάσισε την ημέρα αυτή, εν μέσω Κορονοϊού, Τετάρτη 16/4/2020 να γλυκάνει την πόλη χωρίς καμιά εξαίρεση ανθρώπους, κτίρια, μνημεία, δρόμους, παρτέρια, κήπους, εμβληματικά σημεία.. Η πρόθεση αθώα, αυθόρμητη, η ορμή φυσιολογική, το πάθος κρυμμένο στη ψυχή, το πολυεργαλείο φορτωμένο με ενέργεια, pixels και apps έτοιμο να καταγράψει τις παραστάσεις στα "χωράφια" της πόλης. Πατησίων και Κεφαλληνίας τίποτα το σημαντικό παρά μόνο σκέψεις από τις οποίες τώρα δεν θυμάμαι τίποτα. Σίγουρα όμως θα πρέπει να είχα στο νού μου, αυτό που για μια άλλη φορά ακόμη με έλκυε. Το "Κέντρο" ας πούμε. Πεζοχώρο - πεζοχώρο, παράλληλα με τον τροχοχώρο της Πατησσίων βρέθηκα στη Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. Ούτε καν θυμήθηκα ότι είχα αφιερώσει 2-3 ώρες κάποτε για να παρατηρήσω και φωτογραφήσω το εσωτερικό του. Βλέπε εδώ. Τώρα με απασχολούσαν άλλα πράγματα και στο μυαλό μου ήταν καρφωμένες κάτι λέξεις σαν κορόνα βάϊρους που άκουγα όλη μέρα από το BBC και TV5 καθώς και το θανατόμετρο των 100 ψυχών μέχρι σήμερα.