Πάμε Σεπτέμβρη Κατσίγκρι Μελίσσι Pame Septevti

Μέρες Σεπτέμβρη περίεργες ..

25/9/2025 έκτακτη  αναχώρηση για Αθήνα λόγω κρίσης της μέσης μου. Με το Χρηστάκη.

Κουβεντούλα στο καφενείο του χωριού.

Γενάρη κλάδευε / Φεγγάρι μη κοιτάζεις

Η καρυδιά ρίχνει τα φύλλα μαζί με τα καρύδια /  Η μυγδαλιά ρίχνει πρώτη τα φύλλα / Ο πλάτανος έχει ξεκινήσει ήδη να ρίχνει τα φύλλα του / Η κληματαριά και αυτή έχει ξεκινήσει. Όλο το χειμώνα θα ρίχνει τα φύλλα της.

Στο Κοκό με Θόδωρο Ρουσσά Γύρο+Κομείο

Ναύπλιο το ίδιο βράδυ για πιττόγυρο.

18/9/2025 Γαλλία γενική απεργία συνδικάτων κλπ να πέσει ο προϋπολογισμός και ο πρωθυπουργός.

Μελίσσι : 

Μήνυμα δικό μου προς Σωτηρία Αντωνοπούλου με την ευκαιρία της βράβευσης της κόρης της στην Αγγλία.

Σωσώ δέξου τα συγχαρητήρια μου για τη υπέροχη κόρη σας κόρη του Μελισσίου είμαστε περήφανοι πολύ γι'αυτόν τον ανθό της επιστήμης και αισθανόμαστε μεγάλο έλλειμμα που δεν τη γνωρίζουμε αλλά νιώθουμε περήφανοι που γνωρίσαμε τη μητέρα της μέσα από τις ευαίσθητες αυτές γραμμές που ανταλλάσσουμε αλλά και από μια τυχαία συνάντηση τον πατέρα της σε δρόμο του Μελισσίου για την σμίξη των πιο αγνών και ειλικρινών συναισθημάτων που με/μας κατέχουν. Τουλάχιστον πρόλαβα και κατέγραψα το γεγονος. Την αγάπη μου για σας όλους όλες εκεί στον μελένιο τόπο.

Το κείμενο της Σωτηρίας / (Σωσώ) 

Η φωνή της Μάνας: 

<<Τρεις φορές ξεκίνησα να γράφω για την βράβευση αυτή της κόρης μου σε εθνικό επίπεδο στο Ηνωμένο Βασίλειο χθές βράδυ, και τρεις φορές ξανά ξεκίνησα...Είναι η αναγνώριση των κόπων της και της προσήλωσης στο στόχο της να σώζει παιδιά, μα με ένα περίεργο τρόπο είναι η δικαίωση της άδειας μου αγκαλιάς, μια και η ...πατρίδα αποφάσισε ότι τέτοιους επιστήμονες δεν τους έχει ανάγκη!

Παιδί μου, σε αγκαλιάζω με χέρια που διασχίζουν ολόκληρο χάρτη για να σε φτάσουν, και σε ευχαριστώ που δεν παραιτείσαι ποτέ, παρά τις δυσκολίες.

Παράδειγμα δυνατό για τις κόρες σου!

Να προχωράς ψυχή μου!

Τα σέβη μου..>>

Υποκλίσεις στη ομορφιά του Μελισσίου 

23-26/8/2024

Κάθε φορά επιστρέφω

Αόρατες δυνάμεις

Με προσελκύουν 

Να δω τα στενά 

Να δω οικεία σπίτια 

Παιδικούς φίλους 

Τη θάλασσα 

Την ακρογιαλιά 

Το κάμπο τη κοντζιά

Ω τι ομορφιά! 

Και κάπου στη πλαγιά 

Απέναντι στης Ρούμελης 

Τα βουνά το πατρικό με τα

Μπατζούρια κλειστά..

Αχ πώς να γινότανε μαγικά

να δω 

Τη μάνα το Σπύρο τη γιαγιά 

Τη Γεωργία το Γιώργη 

Την Καλλιόπη το ..

Το Βαγγέλη τη Ντίνα 

Το Θιοφάνη την Ελένη

Τον Αριστείδη τη Χρυσούλα 

Και του χωριού τα παιδιά

Να ξαναζήσω τη γειτονιά

Τη φύση 

...

Γιατί μην μου πείτε 

Ο καθένας από μας 

Όταν προφέρει τη λέξη 

"Γειτονιά" δεν πάει ο νους 

Του στη παιδική ηλικία 

Και θυμάται κατ' αναλογία 

Τη δικιά του ρούγα;

Και η ζωή συνεχίζεται..